LUCAS 19

1 Καὶ εἰσελθὼν διήρχετο τὴν Ἰεριχώ.

1 Kai eiselthon dierjeto ten Ierijo.

1 Y entrando, atravesaba [por] Jericó.


2 καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ ὀνόματι καλούμενος Ζακχαῖος, καὶ αὐτὸς ἦν ἀρχιτελώνης καὶ αὐτὸς πλούσιος.

2 kai idou aner onomati kaloumenos Zakjaios, kai autos en arjitelones kai autos plousios.

2 Y he aquí, un hombre llamado Zaqueo, y él era jefe de recaudadores y él rico.


3 καὶ ἐζήτει ἰδεῖν τὸν Ἰησοῦν τίς ἐστιν, καὶ οὐκ ἠδύνατο ἀπὸ τοῦ ὄχλου ὅτι τῇ ἡλικίᾳ μικρὸς ἦν.

3 kai ezetei idein ton Iesoun tis estin, kai ouk edynato apo tou ojlou hoti te helikia mikros en.

3 Y buscaba ver a Jesús, quién es, y no podía a causa de la multitud, porque en estatura pequeño era.


4 καὶ προδραμὼν εἰς τὸ ἔμπροσθεν ἀνέβη ἐπὶ συκομορέαν ἵνα ἴδῃ αὐτόν, ὅτι ἐκείνης ἤμελλεν διέρχεσθαι.

4 kai prodramon eis to emprosthen anebe epi sykomorean hina ide auton, hoti ekeines emellen dierjesthai.

4 Y corriendo delante, subió a un sicómoro para verlo, porque por allí estaba a punto de pasar.


5 καὶ ὡς ἦλθεν ἐπὶ τὸν τόπον, ἀναβλέψας ὁ Ἰησοῦς εἶπεν πρὸς αὐτόν, Ζακχαῖε, σπεύσας κατάβηθι, σήμερον γὰρ ἐν τῷ οἴκῳ σου δεῖ με μεῖναι.

5 kai hos elthen epi ton topon, anablepsas ho Iesous eipen pros auton, Zakjaie, speusas katabethi, semeron gar en to oiko sou dei me meinai.

5 Y cuando llegó al lugar, mirando hacia arriba Jesús, dijo a él: Zaqueo, apresúrate, desciende, porque hoy en tu casa me es necesario permanecer.


6 καὶ σπεύσας κατέβη, καὶ ὑπεδέξατο αὐτὸν χαίρων.

6 kai speusas katebe, kai hypedexato auton jairon.

6 Y apresurándose, descendió, y lo recibió con alegría.


7 καὶ ἰδόντες πάντες διεγόγγυζον λέγοντες ὅτι Παρὰ ἁμαρτωλῷ ἀνδρὶ εἰσῆλθεν καταλῦσαι.

7 kai idontes pantes diegoggyzon legontes hoti Para hamartolo andri eiselthen katalysai.

7 Y viendo [esto], todos murmuraban diciendo que con un hombre pecador entró para hospedarse.


8 σταθεὶς δὲ Ζακχαῖος εἶπεν πρὸς τὸν κύριον, Ἰδοὺ τὰ ἡμίσιά μου τῶν ὑπαρχόντων, κύριε, τοῖς πτωχοῖς δίδωμι, καὶ εἴ τινός τι ἐσυκοφάντησα ἀποδίδωμι τετραπλοῦν.

8 statheis de Zakjaios eipen pros ton kyrion, Idou ta hemisia mou ton hyparjonton, kyrie, tois ptojois didomi, kai ei tinos ti esykofantesa apodidomi tetraploun.

8 Y estando de pie Zaqueo dijo al señor: He aquí la mitad de mis bienes, señor, doy a los pobres, y si a alguno defraudé en algo, devuelvo cuatro veces más.


9 εἶπεν δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς ὅτι Σήμερον σωτηρία τῷ οἴκῳ τούτῳ ἐγένετο, καθότι καὶ αὐτὸς υἱὸς Ἀβραάμ ἐστιν·

9 eipen de pros auton ho Iesous hoti Semeron soteria to oiko touto egeneto, kathoti kai autos huios Abraam estin.

9 Y dijo a él Jesús: Hoy ha venido la salvación a esta casa, por cuanto también él hijo de Abraham es.


10 ἦλθεν γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ζητῆσαι καὶ σῶσαι τὸ ἀπολωλός.

10 elthen gar ho huios tou anthropou zetesai kai sosai to apololos.

10 Porque vino el hijo del hombre a buscar y a salvar lo que estaba perdido.


11 Ἀκουόντων δὲ αὐτῶν ταῦτα προσθεὶς εἶπεν παραβολὴν διὰ τὸ ἐγγὺς εἶναι Ἰερουσαλὴμ αὐτὸν καὶ δοκεῖν αὐτοὺς ὅτι παραχρῆμα μέλλει ἡ βασιλεία τοῦ θεοῦ ἀναφαίνεσθαι.

11 Akouonton de auton tauta prostheis eipen parabolen dia to eggys einai Ierousalem auton kai dokein autous hoti parajrema mellei he basileia tou theou anafainesthai.

11 Oyéndolos a ellos estas [cosas], añadiendo, dijo una parábola, porque cerca estaba de Jerusalén él, y pensaban ellos que inmediatamente iba a aparecer el reino de Dios.


12 εἶπεν οὖν, Ἄνθρωπός τις εὐγενὴς ἐπορεύθη εἰς χώραν μακρὰν λαβεῖν ἑαυτῷ βασιλείαν καὶ ὑποστρέψαι.

12 eipen oun, Anthropos tis eugenes eporeuthe eis joran makran labein heauto basileian kai hypostrepsai.

12 Dijo pues: Un hombre noble fue a un país lejano para recibir para sí un reino y volver.


13 καλέσας δὲ δέκα δούλους ἑαυτοῦ ἔδωκεν αὐτοῖς δέκα μνᾶς καὶ εἶπεν πρὸς αὐτούς, Πραγματεύσασθε ἐν ᾧ ἔρχομαι.

13 kalesas de deka doulous heautou edoken autois deka mnas kai eipen pros autous, Pragmateusasthe en ho erjomai.

13 Y llamando a diez siervos de él, dio a ellos diez minas y dijo a ellos: Negocien en tanto que vengo.


14 οἱ δὲ πολῖται αὐτοῦ ἐμίσουν αὐτόν, καὶ ἀπέστειλαν πρεσβείαν ὀπίσω αὐτοῦ λέγοντες, Οὐ θέλομεν τοῦτον βασιλεῦσαι ἐφ’ ἡμᾶς.

14 oi de politai autou emisoun auton, kai apesteilan presbeian opiso autou legontes, Ou thelomen touton basileusai ef’ hemas.

14 Pero los ciudadanos de él lo odiaban, y enviaron una delegación tras él diciendo: No queremos que este reine sobre nosotros.


15 Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἐπανελθεῖν αὐτὸν λαβόντα τὴν βασιλείαν καὶ εἶπεν φωνηθῆναι αὐτῷ τοὺς δούλους τούτους οἷς δεδώκει τὸ ἀργύριον, ἵνα γνοῖ τί διεπραγματεύσαντο.

15 Kai egeneto en to epanelthein auton labonta ten basileian kai eipen fonethenai auto tous doulous toutous ois dedokei to argyrion, hina gnoi ti diepragmateusanto.

15 Y sucedió que cuando él regresó, habiendo recibido el reino, mandó llamar a aquellos siervos a quienes había dado el dinero, para saber qué habían negociado.


16 παρεγένετο δὲ ὁ πρῶτος λέγων, Κύριε, ἡ μνᾶ σου δέκα προσηργάσατο μνᾶς.

16 paregeneto de ho protos legon, Kyrie, he mna sou deka prosergasato mnas.

16 Y vino el primero diciendo: Señor, tu mina ganó diez minas.


17 καὶ εἶπεν αὐτῷ, Εὖγε, ἀγαθὲ δοῦλε, ὅτι ἐν ἐλαχίστῳ πιστὸς ἐγένου, ἴσθι ἐξουσίαν ἔχων ἐπάνω δέκα πόλεων.

17 kai eipen auto, Euge, agathe doule, hoti en elajisto pistos egenou, isthi exousian ejon epano deka poleon.

17 Y dijo a él: Bien hecho, buen siervo, porque en lo poco fuiste fiel, ten autoridad sobre diez ciudades.


18 καὶ ἦλθεν ὁ δεύτερος λέγων, Ἡ μνᾶ σου, κύριε, ἐποίησεν πέντε μνᾶς.

18 kai elthen ho deuteros legon, HE mna sou, kyrie, epoiesen pente mnas.

18 Y vino el segundo diciendo: Tu mina, Señor, hizo cinco minas.


19 εἶπεν δὲ καὶ τούτῳ, Καὶ σὺ ἐπάνω γίνου πέντε πόλεων.

19 eipen de kai touto, Kai sy epano ginou pente poleon.

19 Y dijo también a este: Y tú, sé sobre cinco ciudades.


20 καὶ ὁ ἕτερος ἦλθεν λέγων, Κύριε, ἰδοὺ ἡ μνᾶ σου ἣν εἶχον ἀποκειμένην ἐν σουδαρίῳ·

20 kai ho heteros elthen legon, Kyrie, idou he mna sou hen eijon apokeimenen en soudario.

20 Y vino otro diciendo: Señor, he aquí tu mina, que tenía guardada en un pañuelo.


21 ἐφοβούμην γάρ σε, ὅτι ἄνθρωπος αὐστηρὸς εἶ, αἴρεις ὃ οὐκ ἔθηκας καὶ θερίζεις ὃ οὐκ ἔσπειρας.

21 efoboumen gar se, hoti anthropos austeros ei, aireis ho ouk ethekas kai therizeis ho ouk espeiras.

21 Porque te temía, [sabiendo] que eres un hombre severo, que tomas lo que no pusiste y cosechas lo que no sembraste.


22 λέγει αὐτῷ, Ἐκ τοῦ στόματός σου κρίνω σε, πονηρὲ δοῦλε. ᾔδεις ὅτι ἐγὼ ἄνθρωπος αὐστηρός εἰμι, αἴρων ὃ οὐκ ἔθηκα καὶ θερίζων ὃ οὐκ ἔσπειρα;

22 legei auto, Ek tou stomatos sou krino se, ponere doule. edeis hoti ego anthropos austeros eimi, airon ho ouk etheka kai therizon ho ouk espeira;

22 Dice a él: De tu boca te juzgo, siervo malo. Sabías que yo soy un hombre severo, que tomo lo que no puse y cosecho lo que no sembré.


23 καὶ διὰ τί οὐκ ἔδωκάς μου τὸ ἀργύριον ἐπὶ τράπεζαν; κἀγὼ ἐλθὼν σὺν τόκῳ ἂν αὐτὸ ἔπραξα.

23 kai dia ti ouk edokas mou to argyrion epi trapezan; kago elthon syn toko an auto epraxa.

23 ¿Y por qué no diste mi dinero al banco? Y yo, al venir, lo habría recuperado con interés.


24 καὶ τοῖς παρεστῶσιν εἶπεν, Ἄρατε ἀπ’ αὐτοῦ τὴν μνᾶν καὶ δότε τῷ τὰς δέκα μνᾶς ἔχοντι

24 kai tois parestosin eipen, Arate ap’ autou ten mnan kai dote to tas deka mnas ejonti

24 Y a los que estaban presentes, dijo: Quiten de él la mina y denla al que tiene las diez minas.


25 καὶ εἶπαν αὐτῷ, Κύριε, ἔχει δέκα μνᾶς

25 kai eipan auto, Kyrie, ejei deka mnas

25 Y dijeron a él: Señor, ya tiene diez minas.


26 λέγω ὑμῖν ὅτι παντὶ τῷ ἔχοντι δοθήσεται, ἀπὸ δὲ τοῦ μὴ ἔχοντος καὶ ὃ ἔχει ἀρθήσεται.

26 lego hymin hoti panti to ejonti dothesetai, apo de tou me ejontos kai ho ejei arthesetai.

26 Digo a ustedes que a todo el que tiene, se le dará, pero al que no tiene, aun lo que tiene le será quitado.


27 πλὴν τοὺς ἐχθρούς μου τούτους τοὺς μὴ θελήσαντάς με βασιλεῦσαι ἐπ’ αὐτοὺς ἀγάγετε ὧδε καὶ κατασφάξατε αὐτοὺς ἔμπροσθέν μου.

27 plen tous ejthrous mou toutous tous me thelesantas me basileusai ep’ autous agagete hode kai katasfaxate autous emprosthen mou.

27 Pero a aquellos enemigos míos que no quisieron que yo reinara sobre ellos, tráiganlos aquí y mátenlos delante de mí.


28 Καὶ εἰπὼν ταῦτα ἐπορεύετο ἔμπροσθεν ἀναβαίνων εἰς Ἱεροσόλυμα.

28 Kai eipon tauta eporeueto emprosthen anabainon eis HIerosolyma.

28 Y habiendo dicho estas cosas, iba delante subiendo hacia Jerusalén.


29 Καὶ ἐγένετο ὡς ἤγγισεν εἰς Βηθφαγὴ καὶ Βηθανία[ν] πρὸς τὸ ὄρος τὸ καλούμενον Ἐλαιῶν, ἀπέστειλεν δύο τῶν μαθητῶν

29 Kai egeneto hos eggisen eis Bethfage kai Bethania[n] pros to oros to kaloumenon Elaion, apesteilen dyo ton matheton

29 Y sucedió que cuando se acercó a Betfagé y Betania, junto al monte llamado de los Olivos, envió a dos de los discípulos


30 λέγων, Ὑπάγετε εἰς τὴν κατέναντι κώμην, ἐν ᾗ εἰσπορευόμενοι εὑρήσετε πῶλον δεδεμένον, ἐφ’ ὃν οὐδεὶς πώποτε ἀνθρώπων ἐκάθισεν, καὶ λύσαντες αὐτὸν ἀγάγετε.

30 legon, Hypagete eis ten katenanti komen, en he eisporeuomenoi euresete polon dedemenon, ef’ hon oudeis popote anthropon ekathisen, kai lysantes auton agagete.

30 diciendo: Vayan a la aldea que está enfrente, en la cual entrando encontrarán un pollino atado, sobre el cual nadie jamás de los hombres se ha sentado; desátenlo y tráiganlo.


31 καὶ ἐάν τις ὑμᾶς ἐρωτᾷ, Διὰ τί λύετε; οὕτως ἐρεῖτε ὅτι Ὁ κύριος αὐτοῦ χρείαν ἔχει.

31 kai ean tis hymas erota, Dia ti lyete; outos ereite hoti HO kyrios autou jreian ejei.

31 Y si alguien les pregunta: ¿Por qué lo desatan?, así dirán: Porque el señor lo necesita.


32 ἀπελθόντες δὲ οἱ ἀπεσταλμένοι εὗρον καθὼς εἶπεν αὐτοῖς.

32 apelthontes de oi apestalmenoi euron kathos eipen autois.

32 Y habiendo ido los enviados, encontraron tal como les había dicho.


33 λυόντων δὲ αὐτῶν τὸν πῶλον εἶπαν οἱ κύριοι αὐτοῦ πρὸς αὐτούς, Τί λύετε τὸν πῶλον;

33 lyonton de auton ton polon eipan oi kyrioi autou pros autous, Ti lyete ton polon;

33 Y mientras desataban el pollino, dijeron los dueños de él a ellos: ¿Por qué desatan el pollino?


34 οἱ δὲ εἶπαν ὅτι Ὁ κύριος αὐτοῦ χρείαν ἔχει.

34 oi de eipan hoti HO kyrios autou jreian ejei.

34 Y dijeron: Porque el señor lo necesita.


35 καὶ ἤγαγον αὐτὸν πρὸς τὸν Ἰησοῦν, καὶ ἐπιρίψαντες αὐτῶν τὰ ἱμάτια ἐπὶ τὸν πῶλον ἐπεβίβασαν τὸν Ἰησοῦν.

35 kai egagon auton pros ton Iesoun, kai epiripsantes auton ta himatia epi ton polon epebibasan ton Iesoun.

35 Y lo llevaron a Jesús, y echando sus mantos sobre el pollino, montaron a Jesús.


36 πορευομένου δὲ αὐτοῦ ὑπεστρώννυον τὰ ἱμάτια αὐτῶν ἐν τῇ ὁδῷ.

36 poreuomenou de autou hypestronnyon ta himatia auton en te hodo.

36 Y mientras iba, extendían sus mantos en el camino.


37 Ἐγγίζοντος δὲ αὐτοῦ ἤδη πρὸς τῇ καταβάσει τοῦ Ὄρους τῶν Ἐλαιῶν ἤρξαντο ἅπαν τὸ πλῆθος τῶν μαθητῶν χαίροντες αἰνεῖν τὸν θεὸν φωνῇ μεγάλῃ περὶ πασῶν ὧν εἶδον δυνάμεων,

37 Eggizontos de autou ede pros te katabasei tou Orous ton Elaion erxanto hapan to plethos ton matheton jairontes ainein ton theon fone megale peri pason hon eidon dynameon,

37 Y cuando ya se acercaba a la bajada del monte de los Olivos, toda la multitud de los discípulos, gozándose, comenzó a alabar a Dios con gran voz por todas las obras poderosas que habían visto,


38 λέγοντες, Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ὁ βασιλεὺς ἐν ὀνόματι κυρίου· ἐν οὐρανῷ εἰρήνη καὶ δόξα ἐν ὑψίστοις.

38 legontes, Eulogemenos ho erjomenos ho basileus en onomati kyriou. en ourano eirene kai doxa en hypsistois.

38 diciendo: Bendecido el que viene, el rey, en el nombre del Señor; en el cielo paz y gloria en las alturas.


39 καί τινες τῶν Φαρισαίων ἀπὸ τοῦ ὄχλου εἶπαν πρὸς αὐτόν, Διδάσκαλε, ἐπιτίμησον τοῖς μαθηταῖς σου.

39 kai tines ton Farisaion apo tou ojlou eipan pros auton, Didaskale, epitimeson tois mathetais sou.

39 Y algunos de los fariseos de la multitud dijeron a él: Maestro, controla a tus discípulos.


40 καὶ ἀποκριθεὶς εἶπεν, Λέγω ὑμῖν, ἐὰν οὗτοι σιωπήσουσιν, οἱ λίθοι κράξουσιν.

40 kai apokritheis eipen, Lego hymin, ean outoi siopesousin, oi lithoi kraxousin.

40 Y respondiendo, dijo: Les digo que si estos callan, las piedras clamarán.


41 Καὶ ὡς ἤγγισεν, ἰδὼν τὴν πόλιν ἔκλαυσεν ἐπ’ αὐτήν,

41 Kai hos eggisen, idon ten polin eklausen ep’ auten,

41 Y cuando se acercó, al ver la ciudad, lloró sobre ella,


42 λέγων ὅτι Εἰ ἔγνως ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ καὶ σὺ τὰ πρὸς εἰρήνην νῦν δὲ ἐκρύβη ἀπὸ ὀφθαλμῶν σου.

42 legon hoti Ei egnos en te hemera taute kai sy ta pros eirenen nyn de ekrybe apo ofthalmon sou.

42 diciendo: Si hubieras sabido, en este día también tú, lo que [es] para la paz; pero ahora está oculto de tus ojos.


43 ὅτι ἥξουσιν ἡμέραι ἐπὶ σὲ καὶ παρεμβαλοῦσιν οἱ ἐχθροί σου χάρακά σοι καὶ περικυκλώσουσίν σε καὶ συνέξουσίν σε πάντοθεν,

43 hoti hexousin hemerai epi se kai parembalousin oi ejthroi sou jaraka soi kai perikyklosousin se kai synexousin se pantothen,

43 Porque vendrán días sobre ti, y tus enemigos levantarán una barricada contra ti, y te rodearán, y te apretarán por todos lados,


44 καὶ ἐδαφιοῦσίν σε καὶ τὰ τέκνα σου ἐν σοί, καὶ οὐκ ἀφήσουσιν λίθον ἐπὶ λίθον ἐν σοί, ἀνθ’ ὧν οὐκ ἔγνως τὸν καιρὸν τῆς ἐπισκοπῆς σου.

44 kai edafiousin se kai ta tekna sou en soi, kai ouk afesousin lithon epi lithon en soi, anth’ hon ouk egnos ton kairon tes episkopes sou.

44 y te derribarán a tierra, y a tus hijos dentro de ti, y no dejarán piedra sobre piedra en ti, porque no conociste el tiempo de tu visitación.


45 Καὶ εἰσελθὼν εἰς τὸ ἱερὸν ἤρξατο ἐκβάλλειν τοὺς πωλοῦντας,

45 Kai eiselthon eis to hieron erxato ekballein tous polountas,

45 Y entrando en la explanada del templo, comenzó a echar fuera a los que vendían,


46 λέγων αὐτοῖς, Γέγραπται, Καὶ ἔσται ὁ οἶκός μου οἶκος προσευχῆς, ὑμεῖς δὲ αὐτὸν ἐποιήσατε σπήλαιον λῃστῶν.

46 legon autois, Gegraptai, Kai estai ho oikos mou oikos proseujes, hymeis de auton epoiesate spelaion leston.

46 diciéndoles: Está escrito, «Y será mi casa casa de oración», pero ustedes la han hecho cueva de ladrones.


47 Καὶ ἦν διδάσκων τὸ καθ’ ἡμέραν ἐν τῷ ἱερῷ. οἱ δὲ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς ἐζήτουν αὐτὸν ἀπολέσαι καὶ οἱ πρῶτοι τοῦ λαοῦ·

47 Kai en didaskon to kath’ hemeran en to hiero. oi de arjiereis kai oi grammateis ezetoun auton apolesai kai oi protoi tou laou.

47 Y estaba enseñando día a día en el templo. Pero los principales sacerdotes y los escribas buscaban destruirlo, y [también] los primeros del pueblo.


48 καὶ οὐχ εὕρισκον τὸ τί ποιήσωσιν, ὁ λαὸς γὰρ ἅπας ἐξεκρέματο αὐτοῦ ἀκούων.

48 kai ouj euriskon to ti poiesosin, ho laos gar hapas exekremato autou akouon.

48 y no encontraban qué hacer, porque todo el pueblo estaba ligado a él escuchándolo.


En Lucas 19:5, el verbo σπεύδω (speúdo) posee un matiz semántico que trasciende la simple idea de moverse con rapidez. No se trata de una velocidad indiferente o casual, como la que podría implicar el adjetivo ταχύς (tajús, rápido). En cambio, σπεύδω enfatiza un compromiso interno que se manifiesta en una acción resolutiva y enérgica. Este término captura el ímpetu de una persona que, impulsada por un objetivo o sentimiento específico, avanza con determinación hacia una meta.

El verbo admite un rango de significados que incluye no solo el apuro físico, sino también el esfuerzo consciente y el celo enfocado. En contextos positivos, puede reflejar entusiasmo hacia algo deseable, mientras que en contextos negativos, transmite el sentido de inquietud o urgencia derivada de la necesidad de evitar algo problemático. En ambos casos, σπεύδω describe una fuerza interior que se traduce en un movimiento enfático y deliberado.


En Lucas 19:48, el término ἐξεκρέματο (exekrémato) se deriva del verbo ἐκκρέμαι (ekkrémai), que significa «estar colgado» o «depender de». En este contexto, el uso de la palabra implica una relación de intensa atención o dependencia. En la Septuaginta (LXX), el término aparece en Génesis 44:30 como traducción del hebreo קְשׁוּרָה (qeshurá), raíz קָשַׁר (qashar), que denota «atado» o «ligado». Este término hebreo expresa una conexión estrecha, especialmente emocional, como en el pasaje referido, donde se describe el lazo íntimo entre Jacob y su hijo Benjamín.

El uso de ἐξεκρέματο en Lucas expresa una disposición de entrega o apego profundo por parte de la multitud hacia las palabras de Jesús, un matiz que refleja el vínculo estrecho expresado en el hebreo קְשׁוּרָה en Génesis.


Publicado

en

por

Etiquetas: