LUCAS 2

1 Ἐγένετο δὲ ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἐξῆλθεν δόγμα παρὰ Καίσαρος Αὐγούστου ἀπογράφεσθαι πᾶσαν τὴν οἰκουμένην.

1 Egeneto de en tais hemerais ekeinais exelthen dogma para Kaisaros Augoustou apografesthai pasan ten oikoumenen.

1 Y ocurrió en aquellos días que salió un decreto de parte de Quesar Ogustos para registrar a toda la oikumene (tierra habitada).


2 αὕτη ἀπογραφὴ πρώτη ἐγένετο ἡγεμονεύοντος τῆς Συρίας Κυρηνίου.

2 aute apografe prote egeneto hegemoneuontos tes Syrias Kyreniou.

2 Este primer censo tuvo lugar siendo gobernador de Suriá, Quriniios.


3 καὶ ἐπορεύοντο πάντες ἀπογράφεσθαι, ἕκαστος εἰς τὴν ἑαυτοῦ πόλιν.

3 kai eporeuonto pantes apografesthai, hekastos eis ten heautou polin.

3 Y todos iban a registrarse, cada uno a su propia ciudad.


4 Ἀνέβη δὲ καὶ Ἰωσὴφ ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας ἐκ πόλεως Ναζαρὲθ εἰς τὴν Ἰουδαίαν εἰς πόλιν Δαυὶδ ἥτις καλεῖται Βηθλέεμ, διὰ τὸ εἶναι αὐτὸν ἐξ οἴκου καὶ πατριᾶς Δαυίδ,

4 Anebe de kai Iosef apo tes Galilaias ek poleos Nazareth eis ten Ioudaian eis polin Dauid hetis kaleitai Bethleem, dia to einai auton ex oikou kai patrias Dauid,

4 Subió también Iosef desde Galil, de la ciudad de Natzrat, a Iehudá, a la ciudad de David llamada Bet-lejem, porque era de la casa y familia de David,


5 ἀπογράψασθαι σὺν Μαριὰμ τῇ ἐμνηστευμένῃ αὐτῷ, οὔσῃ ἐγκύῳ.

5 apograpsasthai syn Mariam te emnesteumene auto, ouse egkyo.

5 para registrarse con Miriam, la casada, que estaba encinta.


6 ἐγένετο δὲ ἐν τῷ εἶναι αὐτοὺς ἐκεῖ ἐπλήσθησαν αἱ ἡμέραι τοῦ τεκεῖν αὐτήν,

6 egeneto de en to einai autous ekei eplesthesan ai hemerai tou tekein auten,

6 Y sucedió que mientras estaban allí, se cumplieron los días para que diera a luz.


7 καὶ ἔτεκεν τὸν υἱὸν αὐτῆς τὸν πρωτότοκον· καὶ ἐσπαργάνωσεν αὐτὸν καὶ ἀνέκλινεν αὐτὸν ἐν φάτνῃ, διότι οὐκ ἦν αὐτοῖς τόπος ἐν τῷ καταλύματι.

7 kai eteken ton huion autes ton prototokon. kai esparganosen auton kai aneklinen auton en fatne, dioti ouk en autois topos en to katalymati.

7 Y dio a luz a su hijo, el primogénito, lo envolvió en pañales y lo recostó en un pesebre, porque no había lugar para ellos en la posada.


8 Καὶ ποιμένες ἦσαν ἐν τῇ χώρᾳ τῇ αὐτῇ ἀγραυλοῦντες καὶ φυλάσσοντες φυλακὰς τῆς νυκτὸς ἐπὶ τὴν ποίμνην αὐτῶν.

8 Kai poimenes esan en te jora te aute agraulountes kai fylassontes fylakas tes nyktos epi ten poimnen auton.

8 Y había pastores en aquella región, viviendo al aire libre y vigilando durante las guardias de la noche sobre su rebaño.


9 καὶ ἄγγελος κυρίου ἐπέστη αὐτοῖς καὶ δόξα κυρίου περιέλαμψεν αὐτούς, καὶ ἐφοβήθησαν φόβον μέγαν.

9 kai aggelos kyriou epeste autois kai doxa kyriou perielampsen autous, kai efobethesan fobon megan.

9 Y un mal’aj de Hashem se presentó ante ellos, y la gloria de Hashem los envolvió en luz, y tuvieron gran temor.


10 καὶ εἶπεν αὐτοῖς ὁ ἄγγελος, Μὴ φοβεῖσθε, ἰδοὺ γὰρ εὐαγγελίζομαι ὑμῖν χαρὰν μεγάλην ἥτις ἔσται παντὶ τῷ λαῷ,

10 kai eipen autois ho aggelos, Me fobeisthe, idou gar euaggelizomai hymin jaran megalen hetis estai panti to lao,

10 Y el mal’aj les dijo: “No teman, pues he aquí que les anuncio una gran alegría que será para todo el pueblo,


11 ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον σωτὴρ ὅς ἐστιν Χριστὸς κύριος ἐν πόλει Δαυίδ·

11 hoti etejthe hymin semeron soter hos estin Jristos kyrios en polei Dauid.

11 porque hoy les ha nacido un salvador, que es el Mashíaj, el adón, en la ciudad de David.


12 καὶ τοῦτο ὑμῖν τὸ σημεῖον, εὑρήσετε βρέφος ἐσπαργανωμένον καὶ κείμενον ἐν φάτνῃ.

12 kai touto hymin to semeion, euresete brefos esparganomenon kai keimenon en fatne.

12 Y esto les será por señal: encontrarán a un bebé envuelto en pañales y recostado en un pesebre”.


13 καὶ ἐξαίφνης ἐγένετο σὺν τῷ ἀγγέλῳ πλῆθος στρατιᾶς οὐρανίου αἰνούντων τὸν θεὸν καὶ λεγόντων,

13 kai exaifnes egeneto syn to aggelo plethos stratias ouraniou ainounton ton theon kai legonton,

13 Y de repente apareció junto al mal’aj una multitud del ejército celestial, alabando a Elohim y diciendo:


14 Δόξα ἐν ὑψίστοις θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκίας.

14 Doxa en hypsistois theo kai epi ges eirene en anthropois eudokias.

14 “Gloria en lo más alto a Elohim, y en la tierra shalom, en los hombres, buena voluntad”.


15 Καὶ ἐγένετο ὡς ἀπῆλθον ἀπ’ αὐτῶν εἰς τὸν οὐρανὸν οἱ ἄγγελοι, οἱ ποιμένες ἐλάλουν πρὸς ἀλλήλους, Διέλθωμεν δὴ ἕως Βηθλέεμ καὶ ἴδωμεν τὸ ῥῆμα τοῦτο τὸ γεγονὸς ὃ ὁ κύριος ἐγνώρισεν ἡμῖν.

15 Kai egeneto hos apelthon ap’ auton eis ton ouranon oi aggeloi, oi poimenes elaloun pros allelous, Dielthomen de heos Bethleem kai idomen to rema touto to gegonos ho ho kyrios egnorisen hemin.

15 Y sucedió que cuando los mal’ajim se apartaron de ellos y subieron al cielo, los pastores se dijeron unos a otros: “Pasemos, pues, hasta Bet-lejem y veamos esta palabra que ha acontecido, la cual Hashem nos ha dado a conocer”.


16 καὶ ἦλθαν σπεύσαντες καὶ ἀνεῦραν τήν τε Μαριὰμ καὶ τὸν Ἰωσὴφ καὶ τὸ βρέφος κείμενον ἐν τῇ φάτνῃ·

16 kai elthan speusantes kai aneuran ten te Mariam kai ton Iosef kai to brefos keimenon en te fatne.

16 Y fueron apresuradamente y hallaron a Miriam, a Iosef, y al bebé acostado en el pesebre.


17 ἰδόντες δὲ ἐγνώρισαν περὶ τοῦ ῥήματος τοῦ λαληθέντος αὐτοῖς περὶ τοῦ παιδίου τούτου.

17 idontes de egnorisan peri tou rematos tou lalethentos autois peri tou paidiou toutou.

17 Al verlo, dieron a conocer lo que se les había dicho acerca de este niño.


18 καὶ πάντες οἱ ἀκούσαντες ἐθαύμασαν περὶ τῶν λαληθέντων ὑπὸ τῶν ποιμένων πρὸς αὐτούς·

18 kai pantes oi akousantes ethaumasan peri ton lalethenton hypo ton poimenon pros autous.

18 Y todos los que lo oyeron se maravillaron de lo que los pastores les contaron.


19 ἡ δὲ Μαριὰμ πάντα συνετήρει τὰ ῥήματα ταῦτα συμβάλλουσα ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῆς.

19 he de Mariam panta syneterei ta remata tauta symballousa en te kardia autes.

19 Miriam guardaba todas estas palabras, reflexionándolas en su corazón.


20 καὶ ὑπέστρεψαν οἱ ποιμένες δοξάζοντες καὶ αἰνοῦντες τὸν θεὸν ἐπὶ πᾶσιν οἷς ἤκουσαν καὶ εἶδον καθὼς ἐλαλήθη πρὸς αὐτούς.

20 kai hypestrepsan oi poimenes doxazontes kai ainountes ton theon epi pasin ois ekousan kai eidon kathos elalethe pros autous.

20 Y los pastores regresaron, glorificando y alabando a Elohim por todo lo que habían oído y visto, tal como se les había dicho.


21 Καὶ ὅτε ἐπλήσθησαν ἡμέραι ὀκτὼ τοῦ περιτεμεῖν αὐτόν, καὶ ἐκλήθη τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦς, τὸ κληθὲν ὑπὸ τοῦ ἀγγέλου πρὸ τοῦ συλλημφθῆναι αὐτὸν ἐν τῇ κοιλίᾳ.

21 Kai hote eplesthesan hemerai okto tou peritemein auton, kai eklethe to onoma autou Iesous, to klethen hypo tou aggelou pro tou syllemfthenai auton en te koilia.

21 Cuando se cumplieron ocho días para circuncidarlo, se le llamó Iehoshúa, el nombre dado por el mal’aj antes de que fuera concebido en el vientre.


22 Καὶ ὅτε ἐπλήσθησαν αἱ ἡμέραι τοῦ καθαρισμοῦ αὐτῶν κατὰ τὸν νόμον Μωϋσέως, ἀνήγαγον αὐτὸν εἰς Ἱεροσόλυμα παραστῆσαι τῷ κυρίῳ,

22 Kai hote eplesthesan ai hemerai tou katharismou auton kata ton nomon Mouseos, anegagon auton eis HIerosolyma parastesai to kyrio,

22 Cuando se cumplieron los días de la purificación de ellos, según la Torá de Moshé, lo llevaron a Ierushalaim para presentarlo a Hashem,


23 καθὼς γέγραπται ἐν νόμῳ κυρίου ὅτι Πᾶν ἄρσεν διανοῖγον μήτραν ἅγιον τῷ κυρίῳ κληθήσεται,

23 kathos gegraptai en nomo kyriou hoti Pan arsen dianoigon metran hagion to kyrio klethesetai,

23 tal como está escrito en la ley de Hashem: “Todo varón que abra matriz será llamado apartado para Hashem”.


24 καὶ τοῦ δοῦναι θυσίαν κατὰ τὸ εἰρημένον ἐν τῷ νόμῳ κυρίου, ζεῦγος τρυγόνων ἢ δύο νοσσοὺς περιστερῶν.

24 kai tou dounai thysian kata to eiremenon en to nomo kyriou, zeugos trygonon e dyo nossous peristeron.

24 Y para ofrecer un sacrificio conforme a lo dicho en la ley de Hashem: un par de tórtolas o dos pichones de paloma.


25 Καὶ ἰδοὺ ἄνθρωπος ἦν ἐν Ἰερουσαλὴμ ᾧ ὄνομα Συμεών, καὶ ὁ ἄνθρωπος οὗτος δίκαιος καὶ εὐλαβής, προσδεχόμενος παράκλησιν τοῦ Ἰσραήλ, καὶ πνεῦμα ἦν ἅγιον ἐπ’ αὐτόν·

25 Kai idou anthropos en en Ierousalem ho onoma Symeon, kai ho anthropos outos dikaios kai eulabes, prosdejomenos paraklesin tou Israel, kai pneuma en hagion ep’ auton.

25 Y he aquí que había un hombre en Ierushalaim llamado Shimón. Este hombre era justo y devoto, esperando el consuelo de Israel, y rúaj haqódesh estaba sobre él.


26 καὶ ἦν αὐτῷ κεχρηματισμένον ὑπὸ τοῦ πνεύματος τοῦ ἁγίου μὴ ἰδεῖν θάνατον πρὶν [ἢ] ἂν ἴδῃ τὸν Χριστὸν κυρίου.

26 kai en auto kejrematismenon hypo tou pneumatos tou hagiou me idein thanaton prin [e] an ide ton Jriston kyriou.

26 Le había sido revelado por rúaj haqódesh que no vería la muerte antes de ver al Mashíaj de Hashem.


27 καὶ ἦλθεν ἐν τῷ πνεύματι εἰς τὸ ἱερόν· καὶ ἐν τῷ εἰσαγαγεῖν τοὺς γονεῖς τὸ παιδίον Ἰησοῦν τοῦ ποιῆσαι αὐτοὺς κατὰ τὸ εἰθισμένον τοῦ νόμου περὶ αὐτοῦ

27 kai elthen en to pneumati eis to hieron. kai en to eisagagein tous goneis to paidion Iesoun tou poiesai autous kata to eithismenon tou nomou peri autou

27 Y vino en el espíritu al Bet Hamiqdash, y cuando los padres introdujeron al niño Iehoshúa para hacer con él según la costumbre de la ley,


28 καὶ αὐτὸς ἐδέξατο αὐτὸ εἰς τὰς ἀγκάλας καὶ εὐλόγησεν τὸν θεὸν καὶ εἶπεν,

28 kai autos edexato auto eis tas agkalas kai eulogesen ton theon kai eipen,

28 lo tomó en sus brazos, bendijo a Elohim y dijo:


29 Νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλόν σου, δέσποτα, κατὰ τὸ ῥῆμά σου ἐν εἰρήνῃ·

29 Nyn apolyeis ton doulon sou, despota, kata to rema sou en eirene.

29 “Ahora despides a tu siervo, soberano, conforme a tu palabra, en shalom,


30 ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τὸ σωτήριόν σου

30 hoti eidon oi ofthalmoi mou to soterion sou

30 porque mis ojos han visto tu salvación,


31 ὃ ἡτοίμασας κατὰ πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν,

31 ho hetoimasas kata prosopon panton ton laon,

31 la que preparaste ante la presencia de todos los pueblos,


32 φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν καὶ δόξαν λαοῦ σου Ἰσραήλ.

32 fos eis apokalypsin ethnon kai doxan laou sou Israel.

32 luz para revelación a las naciones y gloria de tu pueblo Israel”.


33 καὶ ἦν ὁ πατὴρ αὐτοῦ καὶ ἡ μήτηρ θαυμάζοντες ἐπὶ τοῖς λαλουμένοις περὶ αὐτοῦ.

33 kai en ho pater autou kai he meter thaumazontes epi tois laloumenois peri autou.

33 Su padre y su madre estaban maravillados por lo que se decía acerca de él.


34 καὶ εὐλόγησεν αὐτοὺς Συμεὼν καὶ εἶπεν πρὸς Μαριὰμ τὴν μητέρα αὐτοῦ, Ἰδοὺ οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ Ἰσραὴλ καὶ εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον

34 kai eulogesen autous Symeon kai eipen pros Mariam ten metera autou, Idou outos keitai eis ptosin kai anastasin pollon en to Israel kai eis semeion antilegomenon

34 Shimón los bendijo y dijo a Miriam, su madre: “He aquí, este está puesto para caída y levantamiento de muchos en Israel y para ser una señal que será contradicha,


35 {καὶ σοῦ [δὲ] αὐτῆς τὴν ψυχὴν διελεύσεται ῥομφαία}, ὅπως ἂν ἀποκαλυφθῶσιν ἐκ πολλῶν καρδιῶν διαλογισμοί.

35 {kai sou [de] autes ten psyjen dieleusetai romfaia}, hopos an apokalyfthosin ek pollon kardion dialogismoi.

35 y a ti misma una espada atravesará tu alma, para que se revelen los pensamientos de muchos corazones”.


36 Καὶ ἦν Ἅννα προφῆτις, θυγάτηρ Φανουήλ, ἐκ φυλῆς Ἀσήρ· αὕτη προβεβηκυῖα ἐν ἡμέραις πολλαῖς, ζήσασα μετὰ ἀνδρὸς ἔτη ἑπτὰ ἀπὸ τῆς παρθενίας αὐτῆς,

36 Kai en HAnna profetis, thygater Fanouel, ek fyles Aser. aute probebekuia en hemerais pollais, zesasa meta andros ete hepta apo tes parthenias autes,

36 Había también una profetisa, Jana, hija de Penuel, de la tribu de Asher. Era de edad avanzada, habiendo vivido con su esposo siete años desde su virginidad,


37 καὶ αὐτὴ χήρα ἕως ἐτῶν ὀγδοήκοντα τεσσάρων, ἣ οὐκ ἀφίστατο τοῦ ἱεροῦ νηστείαις καὶ δεήσεσιν λατρεύουσα νύκτα καὶ ἡμέραν.

37 kai aute jera heos eton ogdoekonta tessaron, he ouk afistato tou hierou nesteiais kai deesesin latreuousa nykta kai hemeran.

37 y era viuda, de ochenta y cuatro años. No se apartaba del Miqdash, sirviendo con ayunos y oraciones, noche y día.


38 καὶ αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ἐπιστᾶσα ἀνθωμολογεῖτο τῷ θεῷ καὶ ἐλάλει περὶ αὐτοῦ πᾶσιν τοῖς προσδεχομένοις λύτρωσιν Ἰερουσαλήμ.

38 kai aute te hora epistasa anthomologeito to theo kai elalei peri autou pasin tois prosdejomenois lytrosin Ierousalem.

38 En esa misma hora se presentó y daba gracias a Elohim, hablando de él a todos los que esperaban la redención de Ierushalaim.


39 Καὶ ὡς ἐτέλεσαν πάντα τὰ κατὰ τὸν νόμον κυρίου, ἐπέστρεψαν εἰς τὴν Γαλιλαίαν εἰς πόλιν ἑαυτῶν Ναζαρέθ.

39 Kai hos etelesan panta ta kata ton nomon kyriou, epestrepsan eis ten Galilaian eis polin heauton Nazareth.

39 Cuando cumplieron todo conforme a la Torá de Hashem, regresaron a Galil, a su ciudad de Natzrat.


40 Τὸ δὲ παιδίον ηὔξανεν καὶ ἐκραταιοῦτο πληρούμενον σοφίᾳ, καὶ χάρις θεοῦ ἦν ἐπ’ αὐτό.

40 To de paidion euxanen kai ekrataiouto pleroumenon sofia, kai jaris theou en ep’ auto.

40 El niño crecía y se fortalecía, llenándose de sabiduría, y la gracia de Elohim estaba sobre él.


41 Καὶ ἐπορεύοντο οἱ γονεῖς αὐτοῦ κατ’ ἔτος εἰς Ἰερουσαλὴμ τῇ ἑορτῇ τοῦ πάσχα.

41 Kai eporeuonto oi goneis autou kat’ etos eis Ierousalem te heorte tou pasja.

41 Sus padres iban cada año a Ierushalaim en la moed de Pésaj.


42 καὶ ὅτε ἐγένετο ἐτῶν δώδεκα, ἀναβαινόντων αὐτῶν κατὰ τὸ ἔθος τῆς ἑορτῆς

42 kai hote egeneto eton dodeka, anabainonton auton kata to ethos tes heortes

42 Cuando tuvo doce años, al subir ellos conforme a la costumbre de la moed,


43 καὶ τελειωσάντων τὰς ἡμέρας, ἐν τῷ ὑποστρέφειν αὐτοὺς ὑπέμεινεν Ἰησοῦς ὁ παῖς ἐν Ἰερουσαλήμ, καὶ οὐκ ἔγνωσαν οἱ γονεῖς αὐτοῦ.

43 kai teleiosanton tas hemeras, en to hypostrefein autous hypemeinen Iesous ho pais en Ierousalem, kai ouk egnosan oi goneis autou.

43 y habiendo cumplido los días, al regresar ellos, el niño Iehoshúa se quedó en Ierushalaim, sin que lo supieran sus padres.


44 νομίσαντες δὲ αὐτὸν εἶναι ἐν τῇ συνοδίᾳ ἦλθον ἡμέρας ὁδὸν καὶ ἀνεζήτουν αὐτὸν ἐν τοῖς συγγενεῦσιν καὶ τοῖς γνωστοῖς,

44 nomisantes de auton einai en te synodia elthon hemeras hodon kai anezetoun auton en tois syggeneusin kai tois gnostois,

44 Pensando que estaba en la caravana, anduvieron un día de camino y lo buscaban entre los parientes y conocidos.


45 καὶ μὴ εὑρόντες ὑπέστρεψαν εἰς Ἰερουσαλὴμ ἀναζητοῦντες αὐτόν.

45 kai me eurontes hypestrepsan eis Ierousalem anazetountes auton.

45 Al no hallarlo, regresaron a Ierushalaim buscándolo.


46 καὶ ἐγένετο μετὰ ἡμέρας τρεῖς εὗρον αὐτὸν ἐν τῷ ἱερῷ καθεζόμενον ἐν μέσῳ τῶν διδασκάλων καὶ ἀκούοντα αὐτῶν καὶ ἐπερωτῶντα αὐτούς·

46 kai egeneto meta hemeras treis euron auton en to hiero kathezomenon en meso ton didaskalon kai akouonta auton kai eperotonta autous.

46 Después de tres días, lo encontraron en el Bet Hamiqdash, sentado en medio de los maestros, escuchándolos y haciéndoles preguntas.


47 ἐξίσταντο δὲ πάντες οἱ ἀκούοντες αὐτοῦ ἐπὶ τῇ συνέσει καὶ ταῖς ἀποκρίσεσιν αὐτοῦ.

47 existanto de pantes oi akouontes autou epi te synesei kai tais apokrisesin autou.

47 Todos los que lo oían estaban asombrados de su entendimiento y de sus respuestas.


48 καὶ ἰδόντες αὐτὸν ἐξεπλάγησαν, καὶ εἶπεν πρὸς αὐτὸν ἡ μήτηρ αὐτοῦ, Τέκνον, τί ἐποίησας ἡμῖν οὕτως; ἰδοὺ ὁ πατήρ σου κἀγὼ ὀδυνώμενοι ἐζητοῦμέν σε.

48 kai idontes auton exeplagesan, kai eipen pros auton he meter autou, Teknon, ti epoiesas hemin outos; idou ho pater sou kago odynomenoi ezetoumen se.

48 Al verlo, se maravillaron, y su madre le dijo: “Hijo, ¿por qué nos has hecho esto? He aquí, tu padre y yo, angustiados, te buscábamos”.


49 καὶ εἶπεν πρὸς αὐτούς, Τί ὅτι ἐζητεῖτέ με; οὐκ ᾔδειτε ὅτι ἐν τοῖς τοῦ πατρός μου δεῖ εἶναί με;

49 kai eipen pros autous, Ti hoti ezeteite me; ouk edeite hoti en tois tou patros mou dei einai me;

49 Él les respondió: “¿Por qué me buscaban? ¿No sabían que en los asuntos de mi Padre me es necesario estar?”


50 καὶ αὐτοὶ οὐ συνῆκαν τὸ ῥῆμα ὃ ἐλάλησεν αὐτοῖς.

50 kai autoi ou synekan to rema ho elalesen autois.

50 Pero ellos no comprendieron la palabra que les dijo.


51 καὶ κατέβη μετ’ αὐτῶν καὶ ἦλθεν εἰς Ναζαρέθ, καὶ ἦν ὑποτασσόμενος αὐτοῖς. καὶ ἡ μήτηρ αὐτοῦ διετήρει πάντα τὰ ῥήματα ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῆς.

51 kai katebe met’ auton kai elthen eis Nazareth, kai en hypotassomenos autois. kai he meter autou dieterei panta ta remata en te kardia autes.

51 Descendió con ellos y vino a Natzrat, y estaba sujeto a ellos. Su madre guardaba todas estas palabras en su corazón.


52 Καὶ Ἰησοῦς προέκοπτεν [ἐν τῇ] σοφίᾳ καὶ ἡλικίᾳ καὶ χάριτι παρὰ θεῷ καὶ ἀνθρώποις.

52 Kai Iesous proekopten [en te] sofia kai helikia kai jariti para theo kai anthropois.

52 Y Iehoshúa avanzaba en sabiduría, en estatura y en gracia delante de Elohim y de los hombres.


Lucas 2:21: El verbo griego συλλημφθῆναι (syllemphthenai), presente en Lucas 2:21, muestra una conexión entre la noción de «concebir» en español y las ideas de «unir» o «capturar».

El término deriva de συλλαμβάνω (syllambáno), compuesto por el prefijo συν- (syn-, «junto con») y el verbo λαμβάνω (lambáno, «tomar», «capturar»). Su significado básico, «tomar junto con» o «reunir», se desarrolla en diversos contextos:

  1. Militar: συλλαμβάνω se emplea para describir la captura de enemigos, y destaca el control y posesión.
  2. Legal: se refiere al arresto o aprehensión de personas, y se asocia con la custodia.
  3. Biológico o sexual: adquiere el significado de «concebir», y alude al proceso de unión de óvulo y espermatozoide.

En su forma pasiva y aoristo, συλλημφθῆναι se usa para expresar «ser concebido», y esto expone una visión cultural que entiende la concepción como un acto de unión y captura en el vientre materno. Este término describe un proceso fisiológico, y encapsula una percepción cultural que une elementos externos para generar vida.

En español, «concebir» proviene del latín concipere, compuesto por con- («junto con») y capere («tomar»). Al igual que en griego, su etimología apunta a una unión receptiva. Ambas lenguas, aunque distintas, coinciden en conceptualizar la reproducción como una captación conjunta que produce algo nuevo.


La expresión ἦλθεν ἐν τῷ πνεύματι (elthen en to pneumati), que se encuentra en Lucas 1:27, puede sonar extraña si intentamos entenderla literalmente. Para comprenderla mejor, hay que tener en cuenta cómo funcionaban ciertas expresiones en la mentalidad hebrea.

En el griego del texto, «ἦλθεν» significa «vino» o «llegó». Hasta ahí es sencillo, pero luego aparece «ἐν τῷ πνεύματι», que literalmente se traduce como «en el espíritu». ¿Quiere esto decir que el espíritu de la persona fue el que llegó, dejando su cuerpo atrás? No, nada de eso. Este tipo de expresiones son maneras figuradas de hablar, muy comunes en las lenguas semíticas, como el hebreo y el arameo, que influyen en los textos bíblicos.

En el contexto cultural judío, decir que alguien «vino en el espíritu» es una forma de señalar que la acción fue inspirada, influenciada o guiada por Dios. No se refiere a una presencia espiritual separada del cuerpo, sino a un impulso interior que mueve a la persona a actuar. Es una forma respetuosa de reconocer que ciertos actos, sobre todo aquellos relacionados con la profecía, ocurrían porque Dios influía en el ser humano.


Publicado

en

por

Etiquetas: