1 Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ τὸν ὄχλον ἐπικεῖσθαι αὐτῷ καὶ ἀκούειν τὸν λόγον τοῦ θεοῦ καὶ αὐτὸς ἦν ἑστὼς παρὰ τὴν λίμνην Γεννησαρέτ,
1 Egeneto de en to ton ojlon epikeisthai auto kai akouein ton logon tou theou kai autos en hestos para ten limnen Gennesaret,
1 Y sucedió, mientras la multitud se agolpaba sobre él y escuchaba el mensaje de Elohim, que él estaba de pie junto al lago de Guineisar.
2 καὶ εἶδεν δύο πλοῖα ἑστῶτα παρὰ τὴν λίμνην· οἱ δὲ ἁλιεῖς ἀπ’ αὐτῶν ἀποβάντες ἔπλυνον τὰ δίκτυα.
2 kai eiden dyo ploia hestota para ten limnen. oi de halieis ap’ auton apobantes eplynon ta diktya.
2 Y vio dos barcas que estaban de pie junto al lago; pero los pescadores, habiendo bajado de ellas, lavaban las redes.
3 ἐμβὰς δὲ εἰς ἓν τῶν πλοίων, ὃ ἦν Σίμωνος, ἠρώτησεν αὐτὸν ἀπὸ τῆς γῆς ἐπαναγαγεῖν ὀλίγον, καθίσας δὲ ἐκ τοῦ πλοίου ἐδίδασκεν τοὺς ὄχλους.
3 embas de eis hen ton ploion, ho en Simonos, erotesen auton apo tes ges epanagagein oligon, kathisas de ek tou ploiou edidasken tous ojlous.
3 Subiendo a una de las barcas, que era de Shimon, le pidió que la apartara un poco de la tierra Luego, sentado en la barca, enseñaba a las multitudes.
4 ὡς δὲ ἐπαύσατο λαλῶν, εἶπεν πρὸς τὸν Σίμωνα, Ἐπανάγαγε εἰς τὸ βάθος καὶ χαλάσατε τὰ δίκτυα ὑμῶν εἰς ἄγραν.
4 hos de epausato lalon, eipen pros ton Simona, Epanagage eis to bathos kai jalasate ta diktya hymon eis agran.
4 Cuando terminó de hablar, dijo a Shimon: “Lleva hacia lo profundo y bajen sus redes para una captura”.
5 καὶ ἀποκριθεὶς Σίμων εἶπεν, Ἐπιστάτα, δι’ ὅλης νυκτὸς κοπιάσαντες οὐδὲν ἐλάβομεν, ἐπὶ δὲ τῷ ῥήματί σου χαλάσω τὰ δίκτυα.
5 kai apokritheis Simon eipen, Epistata, di’ holes nyktos kopiasantes ouden elabomen, epi de to remati sou jalaso ta diktya.
5 Respondiendo Shimon, dijo: “Adón, después de haber trabajado toda la noche no hemos atrapado nada; pero en tu palabra bajaré las redes”.
6 καὶ τοῦτο ποιήσαντες συνέκλεισαν πλῆθος ἰχθύων πολύ, διερρήσσετο δὲ τὰ δίκτυα αὐτῶν.
6 kai touto poiesantes synekleisan plethos ijthyon poly, dierresseto de ta diktya auton.
6 Y habiendo hecho esto, encerraron una gran cantidad de peces, y las redes de ellos comenzaban a romperse.
7 καὶ κατένευσαν τοῖς μετόχοις ἐν τῷ ἑτέρῳ πλοίῳ τοῦ ἐλθόντας συλλαβέσθαι αὐτοῖς· καὶ ἦλθον, καὶ ἔπλησαν ἀμφότερα τὰ πλοῖα ὥστε βυθίζεσθαι αὐτά.
7 kai kateneusan tois metojois en to hetero ploio tou elthontas syllabesthai autois. kai elthon, kai eplesan amfotera ta ploia hoste bythizesthai auta.
7 Entonces hicieron señas a los compañeros en la otra barca para que vinieran a ayudarles Vinieron y llenaron ambas barcas, de modo que comenzaban a hundirse.
8 ἰδὼν δὲ Σίμων Πέτρος προσέπεσεν τοῖς γόνασιν Ἰησοῦ λέγων, Ἔξελθε ἀπ’ ἐμοῦ, ὅτι ἀνὴρ ἁμαρτωλός εἰμι, κύριε·
8 idon de Simon Petros prosepesen tois gonasin Iesou legon, Exelthe ap’ emou, hoti aner hamartolos eimi, kyrie.
8 Viendo esto, Shimon Kefa cayó de rodillas ante Iehoshúa, diciendo: “Apártate de mí, porque soy un hombre pecador, adón”.
9 θάμβος γὰρ περιέσχεν αὐτὸν καὶ πάντας τοὺς σὺν αὐτῷ ἐπὶ τῇ ἄγρᾳ τῶν ἰχθύων ὧν συνέλαβον,
9 thambos gar periesjen auton kai pantas tous syn auto epi te agra ton ijthyon hon synelabon,
9 Pues asombro se apoderó de él y de todos los que estaban con él, por la captura de peces que habían hecho.
10 ὁμοίως δὲ καὶ Ἰάκωβον καὶ Ἰωάννην υἱοὺς Ζεβεδαίου, οἳ ἦσαν κοινωνοὶ τῷ Σίμωνι. καὶ εἶπεν πρὸς τὸν Σίμωνα ὁ Ἰησοῦς, Μὴ φοβοῦ· ἀπὸ τοῦ νῦν ἀνθρώπους ἔσῃ ζωγρῶν.
10 homoios de kai Iakobon kai Ioannen huious Zebedaiou, oi esan koinonoi to Simoni. kai eipen pros ton Simona ho Iesous, Me fobou. apo tou nyn anthropous ese zogron.
10 Asimismo, también de Iaaqov y Iojanan, hijos de Zavdai, quienes eran socios de Shimon Y dijo Iehoshúa a Shimon: “No temas, desde ahora a hombres vivos capturarás”.
11 καὶ καταγαγόντες τὰ πλοῖα ἐπὶ τὴν γῆν ἀφέντες πάντα ἠκολούθησαν αὐτῷ.
11 kai katagagontes ta ploia epi ten gen afentes panta ekolouthesan auto.
11 Entonces, llevando las barcas a tierra, dejaron todo y le siguieron.
12 Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ εἶναι αὐτὸν ἐν μιᾷ τῶν πόλεων καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ πλήρης λέπρας· ἰδὼν δὲ τὸν Ἰησοῦν πεσὼν ἐπὶ πρόσωπον ἐδεήθη αὐτοῦ λέγων, Κύριε, ἐὰν θέλῃς δύνασαί με καθαρίσαι.
12 Kai egeneto en to einai auton en mia ton poleon kai idou aner pleres lepras. idon de ton Iesoun peson epi prosopon edeethe autou legon, Kyrie, ean theles dynasai me katharisai.
12 Y sucedió, estando él en una de las ciudades, que un hombre lleno de tzara’at, al ver a Iehoshúa, cayó rostro en tierra y le suplicó, diciendo: “Adón, si quieres, puedes limpiarme”.
13 καὶ ἐκτείνας τὴν χεῖρα ἥψατο αὐτοῦ λέγων, Θέλω, καθαρίσθητι· καὶ εὐθέως ἡ λέπρα ἀπῆλθεν ἀπ’ αὐτοῦ.
13 kai ekteinas ten jeira hepsato autou legon, Thelo, katharistheti. kai eutheos he lepra apelthen ap’ autou.
13 Extendiendo la mano, lo tocó y dijo: “Quiero, sé limpio” Y al instante la tzara’at se apartó de él.
14 καὶ αὐτὸς παρήγγειλεν αὐτῷ μηδενὶ εἰπεῖν, ἀλλὰ ἀπελθὼν δεῖξον σεαυτὸν τῷ ἱερεῖ, καὶ προσένεγκε περὶ τοῦ καθαρισμοῦ σου καθὼς προσέταξεν Μωϋσῆς, εἰς μαρτύριον αὐτοῖς.
14 kai autos pareggeilen auto medeni eipein, alla apelthon deixon seauton to hierei, kai prosenegke peri tou katharismou sou kathos prosetaxen Mouses, eis martyrion autois.
14 Y le ordenó que no dijera a nadie, sino que, yendo, se mostrara al kohen y ofreciera por su purificación lo que Moshé ordenó, como testimonio para ellos.
15 διήρχετο δὲ μᾶλλον ὁ λόγος περὶ αὐτοῦ, καὶ συνήρχοντο ὄχλοι πολλοὶ ἀκούειν καὶ θεραπεύεσθαι ἀπὸ τῶν ἀσθενειῶν αὐτῶν·
15 dierjeto de mallon ho logos peri autou, kai synerjonto ojloi polloi akouein kai therapeuesthai apo ton astheneion auton.
15 Sin embargo, la noticia acerca de él se difundía aún más, y grandes multitudes se reunían para escucharle y para ser curados de sus enfermedades.
16 αὐτὸς δὲ ἦν ὑποχωρῶν ἐν ταῖς ἐρήμοις καὶ προσευχόμενος.
16 autos de en hypojoron en tais eremois kai proseujomenos.
16 Pero él se apartaba a lugares desérticos y oraba.
17 Καὶ ἐγένετο ἐν μιᾷ τῶν ἡμερῶν καὶ αὐτὸς ἦν διδάσκων, καὶ ἦσαν καθήμενοι Φαρισαῖοι καὶ νομοδιδάσκαλοι οἳ ἦσαν ἐληλυθότες ἐκ πάσης κώμης τῆς Γαλιλαίας καὶ Ἰουδαίας καὶ Ἰερουσαλήμ· καὶ δύναμις κυρίου ἦν εἰς τὸ ἰᾶσθαι αὐτόν.
17 Kai egeneto en mia ton hemeron kai autos en didaskon, kai esan kathemenoi Farisaioi kai nomodidaskaloi oi esan elelythotes ek pases komes tes Galilaias kai Ioudaias kai Ierousalem. kai dynamis kyriou en eis to iasthai auton.
17 Y sucedió en uno de esos días que él estaba enseñando, y había perushim y maestros de la Torá sentados, los cuales habían venido de todas las aldeas de Galil, Iehudá y Ierushaláim; y el poder de Hashem estaba con él para sanar.
18 καὶ ἰδοὺ ἄνδρες φέροντες ἐπὶ κλίνης ἄνθρωπον ὃς ἦν παραλελυμένος, καὶ ἐζήτουν αὐτὸν εἰσενεγκεῖν καὶ θεῖναι [αὐτὸν] ἐνώπιον αὐτοῦ.
18 kai idou andres ferontes epi klines anthropon hos en paralelymenos, kai ezetoun auton eisenegkein kai theinai [auton] enopion autou.
18 Y he aquí, unos hombres llevaban en una camilla a un hombre que estaba paralítico; buscaban llevarlo y ponerlo delante de él.
19 καὶ μὴ εὑρόντες ποίας εἰσενέγκωσιν αὐτὸν διὰ τὸν ὄχλον ἀναβάντες ἐπὶ τὸ δῶμα διὰ τῶν κεράμων καθῆκαν αὐτὸν σὺν τῷ κλινιδίῳ εἰς τὸ μέσον ἔμπροσθεν τοῦ Ἰησοῦ.
19 kai me eurontes poias eisenegkosin auton dia ton ojlon anabantes epi to doma dia ton keramon kathekan auton syn to klinidio eis to meson emprosthen tou Iesou.
19 Y no hallando cómo llevarlo a causa de la multitud, subieron al techo, y a través de las tejas lo bajaron con la camilla hasta el medio, delante de Iehoshúa.
20 καὶ ἰδὼν τὴν πίστιν αὐτῶν εἶπεν, Ἄνθρωπε, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου.
20 kai idon ten pistin auton eipen, Anthrope, afeontai soi ai hamartiai sou.
20 Viendo la convicción de ellos, dijo: “Hombre, has sido liberado de tus pecados”.
21 καὶ ἤρξαντο διαλογίζεσθαι οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι λέγοντες, Τίς ἐστιν οὗτος ὃς λαλεῖ βλασφημίας; τίς δύναται ἁμαρτίας ἀφεῖναι εἰ μὴ μόνος ὁ θεός;
21 kai erxanto dialogizesthai oi grammateis kai oi Farisaioi legontes, Tis estin outos hos lalei blasfemias; tis dynatai hamartias afeinai ei me monos ho theos;
21 Entonces los escribas y los perushim comenzaron a razonar, diciendo: “¿Quién es este que habla blasfemias? ¿Quién puede liberar de pecados sino sólo Elohim?”.
22 ἐπιγνοὺς δὲ ὁ Ἰησοῦς τοὺς διαλογισμοὺς αὐτῶν ἀποκριθεὶς εἶπεν πρὸς αὐτούς, Τί διαλογίζεσθε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν;
22 epignous de ho Iesous tous dialogismous auton apokritheis eipen pros autous, Ti dialogizesthe en tais kardiais hymon;
22 Iehoshúa, conociendo los razonamientos de ellos, les respondió: “¿Por qué razonan en sus corazones?
23 τί ἐστιν εὐκοπώτερον, εἰπεῖν, Ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου, ἢ εἰπεῖν, Ἔγειρε καὶ περιπάτει;
23 ti estin eukopoteron, eipein, Afeontai soi ai hamartiai sou, e eipein, Egeire kai peripatei;
23 ¿Qué es más fácil, decir: «Eres liberado de tus pecados», o decir: «Levántate y camina»?
24 ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτι ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐξουσίαν ἔχει ἐπὶ τῆς γῆς ἀφιέναι ἁμαρτίας εἶπεν τῷ παραλελυμένῳ, Σοὶ λέγω, ἔγειρε καὶ ἄρας τὸ κλινίδιόν σου πορεύου εἰς τὸν οἶκόν σου.
24 hina de eidete hoti ho huios tou anthropou exousian ejei epi tes ges afienai hamartias eipen to paralelymeno, Soi lego, egeire kai aras to klinidion sou poreuou eis ton oikon sou.
24 Pero para que sepan que el hijo del hombre tiene autorización en la tierra para liberar de pecados” —dijo al paralítico— “A ti te digo: Levántate, toma tu camilla y ve a tu casa”.
25 καὶ παραχρῆμα ἀναστὰς ἐνώπιον αὐτῶν, ἄρας ἐφ’ ὃ κατέκειτο, ἀπῆλθεν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ δοξάζων τὸν θεόν.
25 kai parajrema anastas enopion auton, aras ef’ ho katekeito, apelthen eis ton oikon autou doxazon ton theon.
25 Y al instante, se levantó delante de ellos, tomó lo que lo había sostenido y se fue a su casa glorificando a Elohim.
26 καὶ ἔκστασις ἔλαβεν ἅπαντας καὶ ἐδόξαζον τὸν θεόν, καὶ ἐπλήσθησαν φόβου λέγοντες ὅτι Εἴδομεν παράδοξα σήμερον.
26 kai ekstasis elaben hapantas kai edoxazon ton theon, kai eplesthesan fobou legontes hoti Eidomen paradoxa semeron.
26 Y todos quedaron asombrados y glorificaban a Elohim, y se llenaron de temor, diciendo: “Hoy hemos visto cosas extraordinarias”.
27 Καὶ μετὰ ταῦτα ἐξῆλθεν καὶ ἐθεάσατο τελώνην ὀνόματι Λευὶν καθήμενον ἐπὶ τὸ τελώνιον, καὶ εἶπεν αὐτῷ, Ἀκολούθει μοι.
27 Kai meta tauta exelthen kai etheasato telonen onomati Leuin kathemenon epi to telonion, kai eipen auto, Akolouthei moi.
27 Después de esto, salió y vio a un recaudador de impuestos llamado Leví, sentado en el puesto de cobro, y le dijo: “Sígueme”.
28 καὶ καταλιπὼν πάντα ἀναστὰς ἠκολούθει αὐτῷ.
28 kai katalipon panta anastas ekolouthei auto.
28 Y dejando todo, se levantó y le siguió.
29 Καὶ ἐποίησεν δοχὴν μεγάλην Λευὶς αὐτῷ ἐν τῇ οἰκίᾳ αὐτοῦ· καὶ ἦν ὄχλος πολὺς τελωνῶν καὶ ἄλλων οἳ ἦσαν μετ’ αὐτῶν κατακείμενοι.
29 Kai epoiesen dojen megalen Leuis auto en te oikia autou. kai en ojlos polys telonon kai allon oi esan met’ auton katakeimenoi.
29 Leví le hizo un gran banquete en su casa, y había una gran multitud de recaudadores de impuestos y otros que estaban con ellos a la mesa.
30 καὶ ἐγόγγυζον οἱ Φαρισαῖοι καὶ οἱ γραμματεῖς αὐτῶν πρὸς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ λέγοντες, Διὰ τί μετὰ τῶν τελωνῶν καὶ ἁμαρτωλῶν ἐσθίετε καὶ πίνετε;
30 kai egoggyzon oi Farisaioi kai oi grammateis auton pros tous mathetas autou legontes, Dia ti meta ton telonon kai hamartolon esthiete kai pinete;
30 Los perushim y sus escribas murmuraban contra los discípulos de él, diciendo: “¿Por qué comen y beben con recaudadores de impuestos y pecadores?”.
31 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπεν πρὸς αὐτούς, Οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ὑγιαίνοντες ἰατροῦ ἀλλὰ οἱ κακῶς ἔχοντες·
31 kai apokritheis ho Iesous eipen pros autous, Ou jreian ejousin oi hygiainontes iatrou alla oi kakos ejontes.
31 Y respondiendo Iehoshúa, les dijo: “No necesitan médico los que están sanos, sino los que están enfermos.
32 οὐκ ἐλήλυθα καλέσαι δικαίους ἀλλὰ ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν.
32 ouk elelytha kalesai dikaious alla hamartolous eis metanoian.
32 No he venido a llamar a justos, sino a pecadores, al arrepentimiento”.
33 Οἱ δὲ εἶπαν πρὸς αὐτόν, Οἱ μαθηταὶ Ἰωάννου νηστεύουσιν πυκνὰ καὶ δεήσεις ποιοῦνται, ὁμοίως καὶ οἱ τῶν Φαρισαίων, οἱ δὲ σοὶ ἐσθίουσιν καὶ πίνουσιν.
33 Oi de eipan pros auton, Oi mathetai Ioannou nesteuousin pykna kai deeseis poiountai, homoios kai oi ton Farisaion, oi de soi esthiousin kai pinousin.
33 Y ellos le dijeron: “Los discípulos de Iojanán ayunan con puño y hacen oraciones, y también los de los perushim; pero los tuyos comen y beben”.
34 ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν πρὸς αὐτούς, Μὴ δύνασθε τοὺς υἱοὺς τοῦ νυμφῶνος ἐν ᾧ ὁ νυμφίος μετ’ αὐτῶν ἐστιν ποιῆσαι νηστεῦσαι;
34 ho de Iesous eipen pros autous, Me dynasthe tous huious tou nymfonos en ho ho nymfios met’ auton estin poiesai nesteusai;
34 Iehoshúa les dijo: “¿Acaso pueden los hijos del dosel nupcial ayunar mientras el novio está con ellos?
35 ἐλεύσονται δὲ ἡμέραι, καὶ ὅταν ἀπαρθῇ ἀπ’ αὐτῶν ὁ νυμφίος τότε νηστεύσουσιν ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις.
35 eleusontai de hemerai, kai hotan aparthe ap’ auton ho nymfios tote nesteusousin en ekeinais tais hemerais.
35 Pero vendrán días cuando el novio les sea quitado; entonces, en esos días, ayunarán”.
36 Ἔλεγεν δὲ καὶ παραβολὴν πρὸς αὐτοὺς ὅτι Οὐδεὶς ἐπίβλημα ἀπὸ ἱματίου καινοῦ σχίσας ἐπιβάλλει ἐπὶ ἱμάτιον παλαιόν· εἰ δὲ μή γε, καὶ τὸ καινὸν σχίσει καὶ τῷ παλαιῷ οὐ συμφωνήσει τὸ ἐπίβλημα τὸ ἀπὸ τοῦ καινοῦ.
36 Elegen de kai parabolen pros autous hoti Oudeis epiblema apo himatiou kainou sjisas epiballei epi himation palaion. ei de me ge, kai to kainon sjisei kai to palaio ou symfonesei to epiblema to apo tou kainou.
36 Les contó también una parábola: “Nadie corta un parche de un vestido nuevo y lo pone sobre uno viejo; de lo contrario, tanto el nuevo se rasgará como el parche del nuevo no concordará con el viejo.
37 καὶ οὐδεὶς βάλλει οἶνον νέον εἰς ἀσκοὺς παλαιούς· εἰ δὲ μή γε, ῥήξει ὁ οἶνος ὁ νέος τοὺς ἀσκούς, καὶ αὐτὸς ἐκχυθήσεται καὶ οἱ ἀσκοὶ ἀπολοῦνται·
37 kai oudeis ballei oinon neon eis askous palaious. ei de me ge, rexei ho oinos ho neos tous askous, kai autos ekjythesetai kai oi askoi apolountai.
37 Y nadie echa vino nuevo en odres viejos; de lo contrario, el vino nuevo romperá los odres, se derramará, y los odres se perderán.
38 ἀλλὰ οἶνον νέον εἰς ἀσκοὺς καινοὺς βλητέον.
38 alla oinon neon eis askous kainous bleteon.
38 Sino que el vino nuevo debe echarse en odres nuevos.
39 [καὶ] οὐδεὶς πιὼν παλαιὸν θέλει νέον· λέγει γάρ, Ὁ παλαιὸς χρηστός ἐστιν.
39 [kai] oudeis pion palaion thelei neon. legei gar, HO palaios jrestos estin.
39 Y nadie, después de beber vino añejo, quiere del nuevo, porque dice: «El añejo es mejor»”.
En Lucas 5:10, cuando Jesús le dice a Simón Pedro: «ἀπὸ τοῦ νῦν ἀνθρώπους ἔσῃ ζωγρῶν» (apo tu nyn anthropous esé zogrón), es importante entender que el término ζωγρῶν (zogrón), que proviene de ζωγρέω (zogréo), significa literalmente «atrapar vivos». Sin embargo, el significado cultural y lingüístico en este contexto no alude a una captura en el sentido de una cacería violenta. En lugar de eso, refleja una idea arraigada en la cosmovisión judía sobre la preservación de la vida y la formación espiritual.
Este concepto tiene un paralelo directo en el relato de Génesis 12:5, donde se menciona que Abram (Abraham) y Sarai (Sara) llevaron consigo en su viaje a las «almas que habían hecho en Jarán» (וְאֶת־הַנֶּפֶשׁ אֲשֶׁר־עָשׂוּ בְחָרָן, ve’et-hanefesh asher-asu vejaran). Aquí no se habla de «hacer» almas en el sentido literal, sino de personas a quienes habían influido espiritualmente, acercándolas al servicio al único Dios. En la tradición judía, esta expresión ha sido interpretada como una referencia a hombres y mujeres que adoptaron las enseñanzas de Abraham y Sara.
El Talmud (Avodá Zará 9a) explica que estas «almas» fueron personas que Abraham y Sara acercaron a Hashem, ganándolas para una vida espiritual comprometida. Del mismo modo, en Sanedrín 99b, Reish Lakish afirma que quien enseña Torá a otra persona recibe el mérito de haber «formado» a esa persona, basándose en el mismo versículo de Génesis.
Este trasfondo cultural ayuda a comprender que en Lucas 5:10, el término ζωγρῶν no se refiere a una caza o captura violenta de personas, sino a «atraparlas» en el sentido de preservarlas con vida y guiarlas hacia un camino espiritual. Simón Pedro, como discípulo, es llamado a una misión similar a la de los patriarcas.
En Lucas 5:34, la expresión υἱοὺς τοῦ νυμφῶνος (huious tou nymfonos), «hijos del docel nupcial», es un ejemplo de una construcción idiomática que refleja el modo de pensar en hebreo, donde expresiones con «hijos de» (בְּנֵי, benéi) son muy comunes y siguen teniendo vigencia en textos y lenguajes relacionados.
En este tipo de expresiones, la palabra «hijos» no se refiere en absoluto a hijos literales. Es una manera de decir que alguien pertenece o está relacionado con una condición, situación o grupo particular. Por ejemplo:
- בְּנֵי הַחֻפָּה (benéi hajupá), literalmente «hijos del dosel nupcial», son los acompañantes o amigos del novio en una boda.
- בְּנֵי הָאוֹר (benéi ha’or), «hijos de la luz», es una expresión que se refiere a personas dedicadas a vivir bajo principios de rectitud.
- בְּנֵי בְרִית (benéi brit), «hijos del pacto», se refiere a los miembros de una comunidad con un pacto que los vincula.
Estas expresiones funcionan como metáforas, donde «hijos» indica pertenencia o identidad con algo abstracto, no descendencia biológica. En Lucas 5:34, «hijos de la cámara nupcial» son aquellos que forman parte activa de la celebración, los encargados de mantener la alegría durante la fiesta. Por eso, Jesús utiliza esta imagen: no tendría sentido que estas personas ayunaran, ya que su tarea es disfrutar y celebrar junto al novio.