1 Ἐπειδὴ ἐπλήρωσεν πάντα τὰ ῥήματα αὐτοῦ εἰς τὰς ἀκοὰς τοῦ λαοῦ, εἰσῆλθεν εἰς Καφαρναούμ.
1 Epeide eplerosen panta ta remata autou eis tas akoas tou laou, eiselthen eis Kafarnaoum.
1 Porque cumplió todas las palabras de él en los oídos del pueblo, entró en Cafarnaúm.
2 Ἑκατοντάρχου δέ τινος δοῦλος κακῶς ἔχων ἤμελλεν τελευτᾶν, ὃς ἦν αὐτῷ ἔντιμος.
2 HEkatontarjou de tinos doulos kakos ejon emellen teleutan, hos en auto entimos.
2 De un centurión siervo mal estando iba a morir, el cual era para él valioso.
3 ἀκούσας δὲ περὶ τοῦ Ἰησοῦ ἀπέστειλεν πρὸς αὐτὸν πρεσβυτέρους τῶν Ἰουδαίων, ἐρωτῶν αὐτὸν ὅπως ἐλθὼν διασώσῃ τὸν δοῦλον αὐτοῦ.
3 akousas de peri tou Iesou apesteilen pros auton presbyterous ton Ioudaion, eroton auton hopos elthon diasose ton doulon autou.
3 Y habiendo oído acerca de Jesús, envió a él ancianos de los judíos, pidiendo a él que viniendo salvara al siervo de él.
4 οἱ δὲ παραγενόμενοι πρὸς τὸν Ἰησοῦν παρεκάλουν αὐτὸν σπουδαίως, λέγοντες ὅτι Ἄξιός ἐστιν ᾧ παρέξῃ τοῦτο,
4 oi de paragenomenoi pros ton Iesoun parekaloun auton spoudaios, legontes hoti Axios estin ho parexe touto,
4 Y los que llegaron a Jesús suplicaban a él con diligencia, diciendo que Digno es a quien concedas esto,
5 ἀγαπᾷ γὰρ τὸ ἔθνος ἡμῶν καὶ τὴν συναγωγὴν αὐτὸς ᾠκοδόμησεν ἡμῖν.
5 agapa gar to ethnos hemon kai ten synagogen autos okodomesen hemin.
5 porque ama la nación nuestra y la sinagoga él mismo construyó para nosotros.
6 ὁ δὲ Ἰησοῦς ἐπορεύετο σὺν αὐτοῖς. ἤδη δὲ αὐτοῦ οὐ μακρὰν ἀπέχοντος ἀπὸ τῆς οἰκίας ἔπεμψεν φίλους ὁ ἑκατοντάρχης λέγων αὐτῷ, Κύριε, μὴ σκύλλου, οὐ γὰρ ἱκανός εἰμι ἵνα ὑπὸ τὴν στέγην μου εἰσέλθῃς·
6 ho de Iesous eporeueto syn autois. ede de autou ou makran apejontos apo tes oikias epempsen filous ho hekatontarjes legon auto, Kyrie, me skyllou, ou gar hikanos eimi hina hypo ten stegen mou eiselthes.
6 Y Jesús iba con ellos. Ya de no estando lejos él de la casa, envió amigos el centurión diciendo a él, Señor, no te molestes, porque no soy digno que bajo el techo mío entres;
7 διὸ οὐδὲ ἐμαυτὸν ἠξίωσα πρὸς σὲ ἐλθεῖν· ἀλλὰ εἰπὲ λόγῳ, καὶ ἰαθήτω ὁ παῖς μου.
7 dio oude emauton exiosa pros se elthein. alla eipe logo, kai iatheto ho pais mou.
7 por esto ni a mí mismo juzgué digno hacia ti ir; pero di palabra, y sanará el muchacho mío.
8 καὶ γὰρ ἐγὼ ἄνθρωπός εἰμι ὑπὸ ἐξουσίαν τασσόμενος, ἔχων ὑπ’ ἐμαυτὸν στρατιώτας, καὶ λέγω τούτῳ, Πορεύθητι, καὶ πορεύεται, καὶ ἄλλῳ, Ἔρχου, καὶ ἔρχεται, καὶ τῷ δούλῳ μου, Ποίησον τοῦτο, καὶ ποιεῖ.
8 kai gar ego anthropos eimi hypo exousian tassomenos, ejon hyp’ emauton stratiotas, kai lego touto, Poreutheti, kai poreuetai, kai allo, Erjou, kai erjetai, kai to doulo mou, Poieson touto, kai poiei.
8 Porque también yo hombre soy bajo autoridad ordenado, teniendo bajo mí soldados, y digo a este, Ve, y va, y a otro, Ven, y viene, y al siervo mío, Haz esto, y hace.
9 ἀκούσας δὲ ταῦτα ὁ Ἰησοῦς ἐθαύμασεν αὐτόν, καὶ στραφεὶς τῷ ἀκολουθοῦντι αὐτῷ ὄχλῳ εἶπεν, Λέγω ὑμῖν, οὐδὲ ἐν τῷ Ἰσραὴλ τοσαύτην πίστιν εὗρον.
9 akousas de tauta ho Iesous ethaumasen auton, kai strafeis to akolouthounti auto ojlo eipen, Lego hymin, oude en to Israel tosauten pistin euron.
9 Y al oír esto Jesús se maravilló de él, y volviéndose a la multitud siguiéndole dijo, Digo a ustedes, ni en Israel tanta fe hallé.
10 καὶ ὑποστρέψαντες εἰς τὸν οἶκον οἱ πεμφθέντες εὗρον τὸν δοῦλον ὑγιαίνοντα.
10 kai hypostrepsantes eis ton oikon oi pemfthentes euron ton doulon hygiainonta.
10 Y regresando a la casa los enviados hallaron al siervo sano.
11 Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἑξῆς ἐπορεύθη εἰς πόλιν καλουμένην Ναΐν, καὶ συνεπορεύοντο αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ ὄχλος πολύς.
11 Kai egeneto en to hexes eporeuthe eis polin kaloumenen Nain, kai syneporeuonto auto oi mathetai autou kai ojlos polys.
11 Y aconteció al día siguiente fue a una ciudad llamada Naín, y iban con él los discípulos de él y mucha multitud.
12 ὡς δὲ ἤγγισεν τῇ πύλῃ τῆς πόλεως, καὶ ἰδοὺ ἐξεκομίζετο τεθνηκὼς μονογενὴς υἱὸς τῇ μητρὶ αὐτοῦ, καὶ αὐτὴ ἦν χήρα, καὶ ὄχλος τῆς πόλεως ἱκανὸς ἦν σὺν αὐτῇ.
12 hos de eggisen te pyle tes poleos, kai idou exekomizeto tethnekos monogenes huios te metri autou, kai aute en jera, kai ojlos tes poleos hikanos en syn aute.
12 Y como llegó a la puerta de la ciudad, y he aquí era llevado muerto único hijo a la madre de él, y ella era viuda, y multitud de la ciudad considerable estaba con ella.
13 καὶ ἰδὼν αὐτὴν ὁ κύριος ἐσπλαγχνίσθη ἐπ’ αὐτῇ καὶ εἶπεν αὐτῇ, Μὴ κλαῖε.
13 kai idon auten ho kyrios esplagjnisthe ep’ aute kai eipen aute, Me klaie.
13 Y viéndola el señor tuvo compasión sobre ella y dijo a ella, No llores.
14 καὶ προσελθὼν ἥψατο τῆς σοροῦ, οἱ δὲ βαστάζοντες ἔστησαν, καὶ εἶπεν, Νεανίσκε, σοὶ λέγω, ἐγέρθητι.
14 kai proselthon hepsato tes sorou, oi de bastazontes estesan, kai eipen, Neaniske, soi lego, egertheti.
14 Y acercándose tocó el féretro, y los que llevaban se detuvieron, y dijo, Joven, a ti digo, Levántate.
15 καὶ ἀνεκάθισεν ὁ νεκρὸς καὶ ἤρξατο λαλεῖν, καὶ ἔδωκεν αὐτὸν τῇ μητρὶ αὐτοῦ.
15 kai anekathisen ho nekros kai erxato lalein, kai edoken auton te metri autou.
15 Y se incorporó el muerto y comenzó a hablar, y lo dio a la madre de él.
16 ἔλαβεν δὲ φόβος πάντας, καὶ ἐδόξαζον τὸν θεὸν λέγοντες ὅτι Προφήτης μέγας ἠγέρθη ἐν ἡμῖν, καὶ ὅτι Ἐπεσκέψατο ὁ θεὸς τὸν λαὸν αὐτοῦ.
16 elaben de fobos pantas, kai edoxazon ton theon legontes hoti Profetes megas egerthe en hemin, kai hoti Epeskepsato ho theos ton laon autou.
16 Y tomó temor a todos, y glorificaban a Dios diciendo que Profeta grande ha sido levantado entre nosotros, y que Visitó Dios al pueblo de él.
17 καὶ ἐξῆλθεν ὁ λόγος οὗτος ἐν ὅλῃ τῇ Ἰουδαίᾳ περὶ αὐτοῦ καὶ πάσῃ τῇ περιχώρῳ.
17 kai exelthen ho logos outos en hole te Ioudaia peri autou kai pase te perijoro.
17 Y salió este dicho en toda Judea acerca de él y en toda la región circunvecina.
18 Καὶ ἀπήγγειλαν Ἰωάννῃ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ περὶ πάντων τούτων. καὶ προσκαλεσάμενος δύο τινὰς τῶν μαθητῶν αὐτοῦ ὁ Ἰωάννης
18 Kai apeggeilan Ioanne oi mathetai autou peri panton touton. kai proskalesamenos dyo tinas ton matheton autou ho Ioannes
18 Y anunciaron a Juan los discípulos de él acerca de todas estas cosas. Y habiendo llamado a dos ciertos de los discípulos de él Juan
19 ἔπεμψεν πρὸς τὸν κύριον λέγων, Σὺ εἶ ὁ ἐρχόμενος ἢ ἄλλον προσδοκῶμεν;
19 epempsen pros ton kyrion legon, Sy ei ho erjomenos e allon prosdokomen;
19 envió hacia el señor diciendo, ¿Tú eres el que viene o a otro esperamos?
20 παραγενόμενοι δὲ πρὸς αὐτὸν οἱ ἄνδρες εἶπαν, Ἰωάννης ὁ βαπτιστὴς ἀπέστειλεν ἡμᾶς πρὸς σὲ λέγων, Σὺ εἶ ὁ ἐρχόμενος ἢ ἄλλον προσδοκῶμεν;
20 paragenomenoi de pros auton oi andres eipan, Ioannes ho baptistes apesteilen hemas pros se legon, Sy ei ho erjomenos e allon prosdokomen;
20 Y llegando hacia él los hombres dijeron, Juan el inmersor envió a nosotros hacia ti diciendo, ¿Tú eres el que viene o a otro esperamos?
21 ἐν ἐκείνῃ τῇ ὥρᾳ ἐθεράπευσεν πολλοὺς ἀπὸ νόσων καὶ μαστίγων καὶ πνευμάτων πονηρῶν, καὶ τυφλοῖς πολλοῖς ἐχαρίσατο βλέπειν.
21 en ekeine te hora etherapeusen pollous apo noson kai mastigon kai pneumaton poneron, kai tyflois pollois ejarisato blepein.
21 En aquella hora sanó a muchos de enfermedades y plagas y espíritus malos, y a muchos ciegos otorgó ver.
22 καὶ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς, Πορευθέντες ἀπαγγείλατε Ἰωάννῃ ἃ εἴδετε καὶ ἠκούσατε· τυφλοὶ ἀναβλέπουσιν, χωλοὶ περιπατοῦσιν, λεπροὶ καθαρίζονται καὶ κωφοὶ ἀκούουσιν, νεκροὶ ἐγείρονται, πτωχοὶ εὐαγγελίζονται·
22 kai apokritheis eipen autois, Poreuthentes apaggeilate Ioanne ha eidete kai ekousate. tyfloi anablepousin, joloi peripatousin, leproi katharizontai kai kofoi akouousin, nekroi egeirontai, ptojoi euaggelizontai.
22 Y respondiendo dijo a ellos, Vayan, anuncien a Juan lo que vieron y oyeron: ciegos ven, cojos andan, leprosos son limpiados y sordos oyen, muertos son levantados, pobres son evangelizados;
23 καὶ μακάριός ἐστιν ὃς ἐὰν μὴ σκανδαλισθῇ ἐν ἐμοί.
23 kai makarios estin hos ean me skandalisthe en emoi.
23 y bienaventurado es quien si no es escandalizado en mí.
24 Ἀπελθόντων δὲ τῶν ἀγγέλων Ἰωάννου ἤρξατο λέγειν πρὸς τοὺς ὄχλους περὶ Ἰωάννου, Τί ἐξήλθατε εἰς τὴν ἔρημον θεάσασθαι; κάλαμον ὑπὸ ἀνέμου σαλευόμενον;
24 Apelthonton de ton aggelon Ioannou erxato legein pros tous ojlous peri Ioannou, Ti exelthate eis ten eremon theasasthai; kalamon hypo anemou saleuomenon;
24 Y habiendo partido los enviados de Juan, comenzó a decir a las multitudes acerca de Juan, ¿Qué salieron a ver al desierto? ¿Caña por viento sacudida?
25 ἀλλὰ τί ἐξήλθατε ἰδεῖν; ἄνθρωπον ἐν μαλακοῖς ἱματίοις ἠμφιεσμένον; ἰδοὺ οἱ ἐν ἱματισμῷ ἐνδόξῳ καὶ τρυφῇ ὑπάρχοντες ἐν τοῖς βασιλείοις εἰσίν.
25 alla ti exelthate idein; anthropon en malakois himatiois emfiesmenon; idou oi en himatismo endoxo kai tryfe hyparjontes en tois basileiois eisin.
25 Pero ¿qué salieron a ver? ¿Hombre en ropas suaves vestido? He aquí, los que en vestimenta espléndida y lujo están en los palacios son.
26 ἀλλὰ τί ἐξήλθατε ἰδεῖν; προφήτην; ναί, λέγω ὑμῖν, καὶ περισσότερον προφήτου.
26 alla ti exelthate idein; profeten; nai, lego hymin, kai perissoteron profetou.
26 Pero ¿qué salieron a ver? ¿Profeta? Sí, digo a ustedes, y más que profeta.
27 οὗτός ἐστιν περὶ οὗ γέγραπται, Ἰδοὺ ἀποστέλλω τὸν ἄγγελόν μου πρὸ προσώπου σου, ὃς κατασκευάσει τὴν ὁδόν σου ἔμπροσθέν σου.
27 outos estin peri ou gegraptai, Idou apostello ton aggelon mou pro prosopou sou, hos kataskeuasei ten hodon sou emprosthen sou.
27 Este es de quien está escrito, He aquí envío el mensajero mío delante del rostro tuyo, quien preparará el camino tuyo delante de ti.
28 λέγω ὑμῖν, μείζων ἐν γεννητοῖς γυναικῶν Ἰωάννου οὐδείς ἐστιν· ὁ δὲ μικρότερος ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ θεοῦ μείζων αὐτοῦ ἐστιν.
28 lego hymin, meizon en gennetois gynaikon Ioannou oudeis estin. ho de mikroteros en te basileia tou theou meizon autou estin.
28 Digo a ustedes, mayor entre nacidos de mujeres de Juan nadie es; pero el más pequeño en el reino de Dios mayor que él es.
29 {Καὶ πᾶς ὁ λαὸς ἀκούσας καὶ οἱ τελῶναι ἐδικαίωσαν τὸν θεόν, βαπτισθέντες τὸ βάπτισμα Ἰωάννου·
29 {Kai pas ho laos akousas kai oi telonai edikaiosan ton theon, baptisthentes to baptisma Ioannou.
29 Y todo el pueblo al oír y los recaudadores justificaron a Dios, habiendo sido bautizados con el bautismo de Juan;
30 οἱ δὲ Φαρισαῖοι καὶ οἱ νομικοὶ τὴν βουλὴν τοῦ θεοῦ ἠθέτησαν εἰς ἑαυτούς, μὴ βαπτισθέντες ὑπ’ αὐτοῦ.}
30 oi de Farisaioi kai oi nomikoi ten boulen tou theou ethetesan eis heautous, me baptisthentes hyp’ autou.}
30 pero los fariseos y los escribas el consejo de Dios rechazaron contra ellos mismos, no habiendo sido bautizados por él.
31 Τίνι οὖν ὁμοιώσω τοὺς ἀνθρώπους τῆς γενεᾶς ταύτης, καὶ τίνι εἰσὶν ὅμοιοι;
31 Tini oun homoioso tous anthropous tes geneas tautes, kai tini eisin homoioi;
31 ¿A quién pues asemejaré a los hombres de esta generación, y a quién son semejantes?
32 ὅμοιοί εἰσιν παιδίοις τοῖς ἐν ἀγορᾷ καθημένοις καὶ προσφωνοῦσιν ἀλλήλοις, ἃ λέγει, Ηὐλήσαμεν ὑμῖν καὶ οὐκ ὠρχήσασθε· ἐθρηνήσαμεν καὶ οὐκ ἐκλαύσατε.
32 homoioi eisin paidiois tois en agora kathemenois kai prosfonousin allelois, ha legei, Eulesamen hymin kai ouk orjesasthe. ethrenesamen kai ouk eklausate.
32 Semejantes son a niños que en mercado están sentados y se llaman unos a otros, los cuales dicen, Tocamos la flauta para ustedes y no bailaron; lamentamos y no lloraron.
33 ἐλήλυθεν γὰρ Ἰωάννης ὁ βαπτιστὴς μὴ ἐσθίων ἄρτον μήτε πίνων οἶνον, καὶ λέγετε, Δαιμόνιον ἔχει·
33 elelythen gar Ioannes ho baptistes me esthion arton mete pinon oinon, kai legete, Daimonion ejei.
33 Porque vino Juan el inmersor no comiendo pan ni bebiendo vino, y dicen, Demonio tiene;
34 ἐλήλυθεν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐσθίων καὶ πίνων, καὶ λέγετε, Ἰδοὺ ἄνθρωπος φάγος καὶ οἰνοπότης, φίλος τελωνῶν καὶ ἁμαρτωλῶν.
34 elelythen ho huios tou anthropou esthion kai pinon, kai legete, Idou anthropos fagos kai oinopotes, filos telonon kai hamartolon.
34 vino el hijo del hombre comiendo y bebiendo, y dicen, He aquí hombre comilón y bebedor de vino, amigo de recaudadores y pecadores.
35 καὶ ἐδικαιώθη ἡ σοφία ἀπὸ πάντων τῶν τέκνων αὐτῆς.
35 kai edikaiothe he sofia apo panton ton teknon autes.
35 Y fue justificada la sabiduría por todos los hijos de ella.
36 Ἠρώτα δέ τις αὐτὸν τῶν Φαρισαίων ἵνα φάγῃ μετ’ αὐτοῦ· καὶ εἰσελθὼν εἰς τὸν οἶκον τοῦ Φαρισαίου κατεκλίθη.
36 Erota de tis auton ton Farisaion hina fage met’ autou. kai eiselthon eis ton oikon tou Farisaiou kateklithe.
36 Y pidió uno de los fariseos a él para que comiera con él; y entrando en la casa del fariseo se reclinó.
37 καὶ ἰδοὺ γυνὴ ἥτις ἦν ἐν τῇ πόλει ἁμαρτωλός, καὶ ἐπιγνοῦσα ὅτι κατάκειται ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ Φαρισαίου, κομίσασα ἀλάβαστρον μύρου
37 kai idou gyne hetis en en te polei hamartolos, kai epignousa hoti katakeitai en te oikia tou Farisaiou, komisasa alabastron myrou
37 Y he aquí mujer la cual era en la ciudad pecadora, y conociendo que está reclinado en la casa del fariseo, trayendo frasco de alabastro de perfume
38 καὶ στᾶσα ὀπίσω παρὰ τοὺς πόδας αὐτοῦ κλαίουσα, τοῖς δάκρυσιν ἤρξατο βρέχειν τοὺς πόδας αὐτοῦ καὶ ταῖς θριξὶν τῆς κεφαλῆς αὐτῆς ἐξέμασσεν, καὶ κατεφίλει τοὺς πόδας αὐτοῦ καὶ ἤλειφεν τῷ μύρῳ.
38 kai stasa opiso para tous podas autou klaiousa, tois dakrysin erxato brejein tous podas autou kai tais thrixin tes kefales autes exemassen, kai katefilei tous podas autou kai eleifen to myro.
38 y estando detrás junto a los pies de él llorando, con las lágrimas comenzó a mojar los pies de él y con los cabellos de la cabeza de ella secaba, y besaba los pies de él y los ungía con el perfume.
39 ἰδὼν δὲ ὁ Φαρισαῖος ὁ καλέσας αὐτὸν εἶπεν ἐν ἑαυτῷ λέγων, Οὗτος εἰ ἦν προφήτης, ἐγίνωσκεν ἂν τίς καὶ ποταπὴ ἡ γυνὴ ἥτις ἅπτεται αὐτοῦ, ὅτι ἁμαρτωλός ἐστιν.
39 idon de ho Farisaios ho kalesas auton eipen en heauto legon, Outos ei en profetes, eginosken an tis kai potape he gyne hetis haptetai autou, hoti hamartolos estin.
39 Y viendo el fariseo que lo había invitado, dijo en sí mismo diciendo, Este si fuera profeta, conocía quién y qué clase la mujer que lo toca, que pecadora es.
40 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπεν πρὸς αὐτόν, Σίμων, ἔχω σοί τι εἰπεῖν. ὁ δέ, Διδάσκαλε, εἰπέ, φησίν.
40 kai apokritheis ho Iesous eipen pros auton, Simon, ejo soi ti eipein. ho de, Didaskale, eipe, fesin.
40 Y respondiendo Jesús dijo a él, Simón, tengo algo a ti que decir. Y él, Maestro, di, dice.
41 δύο χρεοφειλέται ἦσαν δανιστῇ τινι· ὁ εἷς ὤφειλεν δηνάρια πεντακόσια, ὁ δὲ ἕτερος πεντήκοντα.
41 dyo jreofeiletai esan daniste tini. ho eis ofeilen denaria pentakosia, ho de heteros pentekonta.
41 Dos deudores eran a un prestamista; el uno debía denarios quinientos, el otro cincuenta.
42 μὴ ἐχόντων αὐτῶν ἀποδοῦναι ἀμφοτέροις ἐχαρίσατο. τίς οὖν αὐτῶν πλεῖον ἀγαπήσει αὐτόν;
42 me ejonton auton apodounai amfoterois ejarisato. tis oun auton pleion agapesei auton;
42 No teniendo ellos con qué pagar, a ambos les perdonó. ¿Quién, pues, de ellos más amará a él?
43 ἀποκριθεὶς Σίμων εἶπεν, Ὑπολαμβάνω ὅτι ᾧ τὸ πλεῖον ἐχαρίσατο. ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ, Ὀρθῶς ἔκρινας.
43 apokritheis Simon eipen, Hypolambano hoti ho to pleion ejarisato. ho de eipen auto, Orthos ekrinas.
43 Respondiendo Simón dijo, Supongo que a quien más perdonó. Y él dijo a él, Correctamente juzgaste.
44 καὶ στραφεὶς πρὸς τὴν γυναῖκα τῷ Σίμωνι ἔφη, Βλέπεις ταύτην τὴν γυναῖκα; εἰσῆλθόν σου εἰς τὴν οἰκίαν, ὕδωρ μοι ἐπὶ πόδας οὐκ ἔδωκας· αὕτη δὲ τοῖς δάκρυσιν ἔβρεξέν μου τοὺς πόδας καὶ ταῖς θριξὶν αὐτῆς ἐξέμαξεν.
44 kai strafeis pros ten gynaika to Simoni efe, Blepeis tauten ten gynaika; eiselthon sou eis ten oikian, hydor moi epi podas ouk edokas. aute de tois dakrysin ebrexen mou tous podas kai tais thrixin autes exemaxen.
44 Y volviéndose hacia la mujer, dijo a Simón, ¿Ves a esta mujer? Entré en tu casa, agua para los pies no diste a mí; pero esta con las lágrimas mojó mis pies y con los cabellos de ella los secó.
45 φίλημά μοι οὐκ ἔδωκας· αὕτη δὲ ἀφ’ ἧς εἰσῆλθον οὐ διέλιπεν καταφιλοῦσά μου τοὺς πόδας.
45 filema moi ouk edokas. aute de af’ hes eiselthon ou dielipen katafilousa mou tous podas.
45 Beso a mí no diste; pero esta desde que entré no cesó de besar mis pies.
46 ἐλαίῳ τὴν κεφαλήν μου οὐκ ἤλειψας· αὕτη δὲ μύρῳ ἤλειψεν τοὺς πόδας μου.
46 elaio ten kefalen mou ouk eleipsas. aute de myro eleipsen tous podas mou.
46 Con aceite mi cabeza no ungiste; pero esta con perfume ungió mis pies.
47 οὗ χάριν λέγω σοι, ἀφέωνται αἱ ἁμαρτίαι αὐτῆς αἱ πολλαί, ὅτι ἠγάπησεν πολύ· ᾧ δὲ ὀλίγον ἀφίεται, ὀλίγον ἀγαπᾷ.
47 ou jarin lego soi, afeontai ai hamartiai autes ai pollai, hoti egapesen poly. ho de oligon afietai, oligon agapa.
47 Por lo cual digo a ti, perdonados son los pecados de ella los muchos, porque amó mucho; pero a quien poco es perdonado, poco ama.
48 εἶπεν δὲ αὐτῇ, Ἀφέωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι.
48 eipen de aute, Afeontai sou ai hamartiai.
48 Y dijo a ella, Perdonados son tus pecados.
49 καὶ ἤρξαντο οἱ συνανακείμενοι λέγειν ἐν ἑαυτοῖς, Τίς οὗτός ἐστιν ὃς καὶ ἁμαρτίας ἀφίησιν;
49 kai erxanto oi synanakeimenoi legein en heautois, Tis outos estin hos kai hamartias afiesin;
49 Y comenzaron los que estaban reclinados con él a decir en sí mismos, ¿Quién es este que también pecados perdona?
50 εἶπεν δὲ πρὸς τὴν γυναῖκα, Ἡ πίστις σου σέσωκέν σε· πορεύου εἰς εἰρήνην.
50 eipen de pros ten gynaika, HE pistis sou sesoken se. poreuou eis eirenen.
50 Y dijo a la mujer, La fe tuya te ha salvado; ve en paz.
Lucas 7:29: La expresión griega ἐδικαίωσαν (edikaiosan), requiere un análisis detenido para comprender las implicaciones semánticas que subyacen en su empleo en este versículo. Aunque la traducción intenta ser fiel a la gramática original, la expresión idiomática “justificar a Dios” puede ser desconcertante para quienes no están familiarizados con las raíces conceptuales del término.
La raíz δικη (dike), que sirve como base etimológica de ἐδικαίωσαν (edikaiosan), posee un desarrollo semántico significativo en el griego. En sus orígenes, δικη (dike) hacía referencia a la “manera” o “costumbre”, es decir, a un conjunto de prácticas socialmente aceptadas y normativas. Con el tiempo, este concepto evolucionó hacia una esfera más formal, hasta vincularse con la idea de un “protocolo establecido” que regulaba lo que se consideraba justo o correcto. Finalmente, en un contexto jurídico, δικη (dike) adquirió un significado técnico, que abarca el concepto de justicia como conformidad con un estándar.
Cuando se aplica esta comprensión al pasaje de Lucas 7:29, se hace evidente que el término ἐδικαίωσαν (edikaiosan) no debe interpretarse exclusivamente desde un punto de vista jurídico, sino también desde su sentido primigenio de reconocimiento de una norma o protocolo. En este contexto, los oyentes de las palabras de Jesús, al referirse a Juan el inmersor, identificaron dicho acto como algo que provenía de Dios. Es decir, entendieron que este ritual específico no era un ejercicio arbitrario, sino un procedimiento que encontraba su legitimidad y origen en la voluntad divina.
La clave para entender esta “justificación” de Dios radica en el reconocimiento colectivo de que la inmersión de Juan era un reflejo de un designio divino. A la luz de las enseñanzas de Jesús, los oyentes reinterpretaron ese acto como una validación de la autoridad de Juan como profeta y de su misión como emisario de Dios. Por lo tanto, “justificar a Dios” en este contexto implica un reconocimiento de que la inmersión de Juan era un procedimiento validado por Dios.