JUAN 6

1 Μετὰ ταῦτα ἀπῆλθεν ὁ Ἰησοῦς πέραν τῆς θαλάσσης τῆς Γαλιλαίας τῆς Τιβεριάδος.

1 Meta tauta apelthen ho Iesous peran tes thalasses tes Galilaias tes Tiberiados.

1 Después de estas [cosas] fue Jesús al otro lado del mar de Galilea, el de Tiberíades.


2 ἠκολούθει δὲ αὐτῷ ὄχλος πολύς, ὅτι ἐθεώρουν τὰ σημεῖα ἃ ἐποίει ἐπὶ τῶν ἀσθενούντων.

2 ekolouthei de auto ojlos polys, hoti etheoroun ta semeia ha epoiei epi ton asthenounton.

2 Y le seguía una gran multitud porque veían las señales que hacía sobre los enfermos.


3 ἀνῆλθεν δὲ εἰς τὸ ὄρος Ἰησοῦς, καὶ ἐκεῖ ἐκάθητο μετὰ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ.

3 anelthen de eis to oros Iesous, kai ekei ekatheto meta ton matheton autou.

3 Subió pues al monte, Jesús, y allí se sentaba con los discípulos de él.


4 ἦν δὲ ἐγγὺς τὸ πάσχα, ἡ ἑορτὴ τῶν Ἰουδαίων.

4 en de eggys to pasja, he heorte ton Ioudaion.

4 Estaba cerca la Pascua, la fiesta de los judíos.


5 ἐπάρας οὖν τοὺς ὀφθαλμοὺς ὁ Ἰησοῦς καὶ θεασάμενος ὅτι πολὺς ὄχλος ἔρχεται πρὸς αὐτὸν λέγει πρὸς Φίλιππον, Πόθεν ἀγοράσωμεν ἄρτους ἵνα φάγωσιν οὗτοι;

5 eparas oun tous ofthalmous ho Iesous kai theasamenos hoti polys ojlos erjetai pros auton legei pros Filippon, Pothen agorasomen artous hina fagosin outoi;

5 Entonces alzando los ojos Jesús y viendo que una gran multitud venía hacia él, dice a Felipe: ¿De dónde compraremos panes para que coman estos?


6 τοῦτο δὲ ἔλεγεν πειράζων αὐτόν, αὐτὸς γὰρ ᾔδει τί ἔμελλεν ποιεῖν.

6 touto de elegen peirazon auton, autos gar edei ti emellen poiein.

6 Pero esto decía probándolo, porque él sabía lo que iba a hacer.


7 ἀπεκρίθη αὐτῷ [ὁ] Φίλιππος, Διακοσίων δηναρίων ἄρτοι οὐκ ἀρκοῦσιν αὐτοῖς ἵνα ἕκαστος βραχύ [τι] λάβῃ.

7 apekrithe auto [ho] Filippos, Diakosion denarion artoi ouk arkousin autois hina hekastos brajy [ti] labe.

7 Le respondió Felipe: Doscientos denarios de panes no son suficientes para ellos, para que cada uno reciba un poco.


8 λέγει αὐτῷ εἷς ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ, Ἀνδρέας ὁ ἀδελφὸς Σίμωνος Πέτρου,

8 legei auto eis ek ton matheton autou, Andreas ho adelfos Simonos Petrou,

8 Dice a él uno de los discípulos de él, Andrés, el hermano de Simón Pedro:


9 Ἔστιν παιδάριον ὧδε ὃς ἔχει πέντε ἄρτους κριθίνους καὶ δύο ὀψάρια· ἀλλὰ ταῦτα τί ἐστιν εἰς τοσούτους;

9 Estin paidarion hode hos ejei pente artous krithinous kai dyo opsaria. alla tauta ti estin eis tosoutous;

9 Hay aquí un muchacho que tiene cinco panes de cebada y dos pececillos, pero ¿qué es esto para tantos?


10 εἶπεν ὁ Ἰησοῦς, Ποιήσατε τοὺς ἀνθρώπους ἀναπεσεῖν. ἦν δὲ χόρτος πολὺς ἐν τῷ τόπῳ. ἀνέπεσαν οὖν οἱ ἄνδρες τὸν ἀριθμὸν ὡς πεντακισχίλιοι.

10 eipen ho Iesous, Poiesate tous anthropous anapesein. en de jortos polys en to topo. anepesan oun oi andres ton arithmon hos pentakisjilioi.

10 Dijo Jesús: Hagan recostar a los hombres. Había pues mucha hierba en el lugar. Se recostaron entonces los hombres, en número como cinco mil.


11 ἔλαβεν οὖν τοὺς ἄρτους ὁ Ἰησοῦς καὶ εὐχαριστήσας διέδωκεν τοῖς ἀνακειμένοις, ὁμοίως καὶ ἐκ τῶν ὀψαρίων ὅσον ἤθελον.

11 elaben oun tous artous ho Iesous kai eujaristesas diedoken tois anakeimenois, homoios kai ek ton opsarion hoson ethelon.

11 Tomó pues los panes Jesús y, habiendo dado gracias, distribuyó a los que estaban recostados, asimismo también de los pececillos, cuanto quisieron.


12 ὡς δὲ ἐνεπλήσθησαν λέγει τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ, Συναγάγετε τὰ περισσεύσαντα κλάσματα, ἵνα μή τι ἀπόληται.

12 hos de eneplesthesan legei tois mathetais autou, Synagagete ta perisseusanta klasmata, hina me ti apoletai.

12 Y cuando se saciaron, dice a los discípulos de él: Recojan los fragmentos que sobraron, para que nada se pierda.


13 συνήγαγον οὖν, καὶ ἐγέμισαν δώδεκα κοφίνους κλασμάτων ἐκ τῶν πέντε ἄρτων τῶν κριθίνων ἃ ἐπερίσσευσαν τοῖς βεβρωκόσιν.

13 synegagon oun, kai egemisan dodeka kofinous klasmaton ek ton pente arton ton krithinon ha eperisseusan tois bebrokosin.

13 Los recogieron pues y llenaron doce cestas de fragmentos de los cinco panes de cebada que sobraron a los que habían comido.


14 Οἱ οὖν ἄνθρωποι ἰδόντες ὃ ἐποίησεν σημεῖον ἔλεγον ὅτι Οὗτός ἐστιν ἀληθῶς ὁ προφήτης ὁ ἐρχόμενος εἰς τὸν κόσμον.

14 Oi oun anthropoi idontes ho epoiesen semeion elegon hoti Outos estin alethos ho profetes ho erjomenos eis ton kosmon.

14 Los hombres entonces, viendo la señal que hizo, decían: Este es verdaderamente el profeta que viene al mundo.


15 Ἰησοῦς οὖν γνοὺς ὅτι μέλλουσιν ἔρχεσθαι καὶ ἁρπάζειν αὐτὸν ἵνα ποιήσωσιν βασιλέα ἀνεχώρησεν πάλιν εἰς τὸ ὄρος αὐτὸς μόνος.

15 Iesous oun gnous hoti mellousin erjesthai kai harpazein auton hina poiesosin basilea anejoresen palin eis to oros autos monos.

15 Jesús pues, sabiendo que estaban por venir y llevarlo para hacerle rey, se retiró otra vez al monte él solo.


16 Ὡς δὲ ὀψία ἐγένετο κατέβησαν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐπὶ τὴν θάλασσαν,

16 HOs de opsia egeneto katebesan oi mathetai autou epi ten thalassan,

16 Cuando se hizo tarde, descendieron los discípulos de él al mar,


17 καὶ ἐμβάντες εἰς πλοῖον ἤρχοντο πέραν τῆς θαλάσσης εἰς Καφαρναούμ. καὶ σκοτία ἤδη ἐγεγόνει καὶ οὔπω ἐληλύθει πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς,

17 kai embantes eis ploion erjonto peran tes thalasses eis Kafarnaoum. kai skotia ede egegonei kai oupo elelythei pros autous ho Iesous,

17 y subiendo a una barca, iban al otro lado del mar hacia Cafarnaúm. Y ya había oscurecido, y aún no había venido a ellos Jesús.


18 ἥ τε θάλασσα ἀνέμου μεγάλου πνέοντος διεγείρετο.

18 he te thalassa anemou megalou pneontos diegeireto.

18 Y el mar, porque un gran viento soplaba, se agitaba.


19 ἐληλακότες οὖν ὡς σταδίους εἴκοσι πέντε ἢ τριάκοντα θεωροῦσιν τὸν Ἰησοῦν περιπατοῦντα ἐπὶ τῆς θαλάσσης καὶ ἐγγὺς τοῦ πλοίου γινόμενον, καὶ ἐφοβήθησαν.

19 elelakotes oun hos stadious eikosi pente e triakonta theorousin ton Iesoun peripatounta epi tes thalasses kai eggys tou ploiou ginomenon, kai efobethesan.

19 Entonces habiendo remado como veinticinco o treinta estadios, ven a Jesús caminando sobre el mar y acercándose a la barca, y tuvieron miedo.


20 ὁ δὲ λέγει αὐτοῖς, Ἐγώ εἰμι, μὴ φοβεῖσθε.

20 ho de legei autois, Ego eimi, me fobeisthe.

20 Pero él les dice: Yo soy, no teman.


21 ἤθελον οὖν λαβεῖν αὐτὸν εἰς τὸ πλοῖον, καὶ εὐθέως ἐγένετο τὸ πλοῖον ἐπὶ τῆς γῆς εἰς ἣν ὑπῆγον.

21 ethelon oun labein auton eis to ploion, kai eutheos egeneto to ploion epi tes ges eis hen hypegon.

21 Quisieron entonces recibirlo en la barca, y enseguida llegó la barca a la tierra hacia donde iban.


22 Τῇ ἐπαύριον ὁ ὄχλος ὁ ἑστηκὼς πέραν τῆς θαλάσσης εἶδον ὅτι πλοιάριον ἄλλο οὐκ ἦν ἐκεῖ εἰ μὴ ἕν, καὶ ὅτι οὐ συνεισῆλθεν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ ὁ Ἰησοῦς εἰς τὸ πλοῖον ἀλλὰ μόνοι οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἀπῆλθον·

22 Te epaurion ho ojlos ho hestekos peran tes thalasses eidon hoti ploiarion allo ouk en ekei ei me hen, kai hoti ou syneiselthen tois mathetais autou ho Iesous eis to ploion alla monoi oi mathetai autou apelthon.

22 Al día siguiente, la multitud que estaba al otro lado del mar vio que no había allí otra barca sino una, y que Jesús no había entrado con sus discípulos en la barca, sino que los discípulos de él se habían ido solos.


23 ἄλλα ἦλθεν πλοιά[ρια] ἐκ Τιβεριάδος ἐγγὺς τοῦ τόπου ὅπου ἔφαγον τὸν ἄρτον εὐχαριστήσαντος τοῦ κυρίου.

23 alla elthen ploia[ria] ek Tiberiados eggys tou topou hopou efagon ton arton eujaristesantos tou kyriou.

23 Sin embargo, llegaron otras barcas de Tiberíades cerca del lugar donde comieron el pan después de que el Señor dio gracias.


24 ὅτε οὖν εἶδεν ὁ ὄχλος ὅτι Ἰησοῦς οὐκ ἔστιν ἐκεῖ οὐδὲ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ, ἐνέβησαν αὐτοὶ εἰς τὰ πλοιάρια καὶ ἦλθον εἰς Καφαρναοὺμ ζητοῦντες τὸν Ἰησοῦν.

24 hote oun eiden ho ojlos hoti Iesous ouk estin ekei oude oi mathetai autou, enebesan autoi eis ta ploiaria kai elthon eis Kafarnaoum zetountes ton Iesoun.

24 Cuando pues vio la multitud que Jesús no estaba allí ni los discípulos de él, subieron ellos a las barcas y vinieron a Cafarnaúm buscando a Jesús.


25 καὶ εὑρόντες αὐτὸν πέραν τῆς θαλάσσης εἶπον αὐτῷ, Ῥαββί, πότε ὧδε γέγονας;

25 kai eurontes auton peran tes thalasses eipon auto, Rabbi, pote hode gegonas;

25 Y hallándolo al otro lado del mar, le dijeron: Rabí, ¿cuándo llegaste aquí?


26 ἀπεκρίθη αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπεν, Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ζητεῖτέ με οὐχ ὅτι εἴδετε σημεῖα ἀλλ’ ὅτι ἐφάγετε ἐκ τῶν ἄρτων καὶ ἐχορτάσθητε.

26 apekrithe autois ho Iesous kai eipen, Amen amen lego hymin, zeteite me ouj hoti eidete semeia all’ hoti efagete ek ton arton kai ejortasthete.

26 Respondió Jesús y les dijo: Amén, amén les digo, me buscan no porque vieron señales, sino porque comieron de los panes y quedaron saciados.


27 ἐργάζεσθε μὴ τὴν βρῶσιν τὴν ἀπολλυμένην ἀλλὰ τὴν βρῶσιν τὴν μένουσαν εἰς ζωὴν αἰώνιον, ἣν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὑμῖν δώσει· τοῦτον γὰρ ὁ πατὴρ ἐσφράγισεν ὁ θεός.

27 ergazesthe me ten brosin ten apollymenen alla ten brosin ten menousan eis zoen aionion, hen ho huios tou anthropou hymin dosei. touton gar ho pater esfragisen ho theos.

27 Trabajen no [por] la comida que perece, sino [por] la comida que permanece para vida eterna, la cual el hijo del hombre a ustedes dará; porque a este el Padre selló, Dios.


28 εἶπον οὖν πρὸς αὐτόν, Τί ποιῶμεν ἵνα ἐργαζώμεθα τὰ ἔργα τοῦ θεοῦ;

28 eipon oun pros auton, Ti poiomen hina ergazometha ta erga tou theou;

28 Entonces dijeron a él: ¿Qué haremos para que obremos las obras de Dios?


29 ἀπεκρίθη [ὁ] Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτοῖς, Τοῦτό ἐστιν τὸ ἔργον τοῦ θεοῦ, ἵνα πιστεύητε εἰς ὃν ἀπέστειλεν ἐκεῖνος.

29 apekrithe [ho] Iesous kai eipen autois, Touto estin to ergon tou theou, hina pisteuete eis hon apesteilen ekeinos.

29 Respondió Jesús y les dijo: Esta es la obra de Dios: que crean en aquel a quien él envió.


30 εἶπον οὖν αὐτῷ, Τί οὖν ποιεῖς σὺ σημεῖον, ἵνα ἴδωμεν καὶ πιστεύσωμέν σοι; τί ἐργάζῃ;

30 eipon oun auto, Ti oun poieis sy semeion, hina idomen kai pisteusomen soi; ti ergaze;

30 Entonces dijeron a él: ¿Qué señal pues haces tú, para que veamos y creamos en ti? ¿Qué obra haces?


31 οἱ πατέρες ἡμῶν τὸ μάννα ἔφαγον ἐν τῇ ἐρήμῳ, καθώς ἐστιν γεγραμμένον, Ἄρτον ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἔδωκεν αὐτοῖς φαγεῖν.

31 oi pateres hemon to manna efagon en te eremo, kathos estin gegrammenon, Arton ek tou ouranou edoken autois fagein.

31 Nuestros padres comieron el maná en el desierto, como está escrito: Pan del cielo les dio a ellos para comer.


32 εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς, Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐ Μωϋσῆς δέδωκεν ὑμῖν τὸν ἄρτον ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, ἀλλ’ ὁ πατήρ μου δίδωσιν ὑμῖν τὸν ἄρτον ἐκ τοῦ οὐρανοῦ τὸν ἀληθινόν·

32 eipen oun autois ho Iesous, Amen amen lego hymin, ou Mouses dedoken hymin ton arton ek tou ouranou, all’ ho pater mou didosin hymin ton arton ek tou ouranou ton alethinon.

32 Entonces Jesús les dijo: Amén, amén les digo, no Moisés dio a ustedes el pan del cielo, sino mi Padre da a ustedes el pan del cielo, el verdadero;


33 ὁ γὰρ ἄρτος τοῦ θεοῦ ἐστιν ὁ καταβαίνων ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ζωὴν διδοὺς τῷ κόσμῳ.

33 ho gar artos tou theou estin ho katabainon ek tou ouranou kai zoen didous to kosmo.

33 porque el pan de Dios es el que desciende del cielo y da vida al mundo.


34 Εἶπον οὖν πρὸς αὐτόν, Κύριε, πάντοτε δὸς ἡμῖν τὸν ἄρτον τοῦτον.

34 Eipon oun pros auton, Kyrie, pantote dos hemin ton arton touton.

34 Entonces dijeron a él: Señor, siempre da a nosotros este pan.


35 εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς, Ἐγώ εἰμι ὁ ἄρτος τῆς ζωῆς· ὁ ἐρχόμενος πρός ἐμὲ οὐ μὴ πεινάσῃ, καὶ ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ μὴ διψήσει πώποτε.

35 eipen autois ho Iesous, Ego eimi ho artos tes zoes. ho erjomenos pros eme ou me peinase, kai ho pisteuon eis eme ou me dipsesei popote.

35 Jesús les dijo: Yo soy el pan de la vida; el que viene a mí no tendrá hambre, y el que cree en mí no tendrá sed jamás.


36 ἀλλ’ εἶπον ὑμῖν ὅτι καὶ ἑωράκατέ [με] καὶ οὐ πιστεύετε.

36 all’ eipon hymin hoti kai heorakate [me] kai ou pisteuete.

36 Pero les dije que me han visto y no creen.


37 Πᾶν ὃ δίδωσίν μοι ὁ πατὴρ πρὸς ἐμὲ ἥξει, καὶ τὸν ἐρχόμενον πρὸς ἐμὲ οὐ μὴ ἐκβάλω ἔξω,

37 Pan ho didosin moi ho pater pros eme hexei, kai ton erjomenon pros eme ou me ekbalo exo,

37 Todo lo que da a mí el Padre, hacia mí vendrá, y al que viene hacia mí, de ningún modo lo echaré fuera,


38 ὅτι καταβέβηκα ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ οὐχ ἵνα ποιῶ τὸ θέλημα τὸ ἐμὸν ἀλλὰ τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με·

38 hoti katabebeka apo tou ouranou ouj hina poio to thelema to emon alla to thelema tou pempsantos me.

38 porque he descendido del cielo no para hacer mi voluntad, sino la voluntad del que me envió;


39 τοῦτο δέ ἐστιν τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με, ἵνα πᾶν ὃ δέδωκέν μοι μὴ ἀπολέσω ἐξ αὐτοῦ ἀλλὰ ἀναστήσω αὐτὸ [ἐν] τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ.

39 touto de estin to thelema tou pempsantos me, hina pan ho dedoken moi me apoleso ex autou alla anasteso auto [en] te esjate hemera.

39 y esta es la voluntad del que me envió: que todo lo que me ha dado no pierda de él, sino que lo levante en el día final.


40 τοῦτο γάρ ἐστιν τὸ θέλημα τοῦ πατρός μου, ἵνα πᾶς ὁ θεωρῶν τὸν υἱὸν καὶ πιστεύων εἰς αὐτὸν ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον, καὶ ἀναστήσω αὐτὸν ἐγὼ [ἐν] τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ.

40 touto gar estin to thelema tou patros mou, hina pas ho theoron ton huion kai pisteuon eis auton eje zoen aionion, kai anasteso auton ego [en] te esjate hemera.

40 Porque esta es la voluntad de mi Padre: que todo el que ve al hijo y cree en él tenga vida eterna, y yo lo levantaré en el día final.


41 Ἐγόγγυζον οὖν οἱ Ἰουδαῖοι περὶ αὐτοῦ ὅτι εἶπεν, Ἐγώ εἰμι ὁ ἄρτος ὁ καταβὰς ἐκ τοῦ οὐρανοῦ,

41 Egoggyzon oun oi Ioudaioi peri autou hoti eipen, Ego eimi ho artos ho katabas ek tou ouranou,

41 Entonces murmuraban los judíos acerca de él, porque dijo: Yo soy el pan que descendió del cielo,


42 καὶ ἔλεγον, Οὐχ οὗτός ἐστιν Ἰησοῦς ὁ υἱὸς Ἰωσήφ, οὗ ἡμεῖς οἴδαμεν τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα; πῶς νῦν λέγει ὅτι Ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβέβηκα;

42 kai elegon, Ouj outos estin Iesous ho huios Iosef, ou hemeis oidamen ton patera kai ten metera; pos nyn legei hoti Ek tou ouranou katabebeka;

42 y decían: ¿No es este Jesús, el hijo de José, cuyo padre y madre conocemos? ¿Cómo ahora dice: Del cielo he descendido?


43 ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτοῖς, Μὴ γογγύζετε μετ’ ἀλλήλων.

43 apekrithe Iesous kai eipen autois, Me goggyzete met’ allelon.

43 Jesús respondió y les dijo: No murmuren entre ustedes.


44 οὐδεὶς δύναται ἐλθεῖν πρός με ἐὰν μὴ ὁ πατὴρ ὁ πέμψας με ἑλκύσῃ αὐτόν, κἀγὼ ἀναστήσω αὐτὸν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ.

44 oudeis dynatai elthein pros me ean me ho pater ho pempsas me helkyse auton, kago anasteso auton en te esjate hemera.

44 Nadie puede venir a mí si no lo atrae el Padre que me envió, y yo lo levantaré en el día final.


45 ἔστιν γεγραμμένον ἐν τοῖς προφήταις, Καὶ ἔσονται πάντες διδακτοὶ θεοῦ· πᾶς ὁ ἀκούσας παρὰ τοῦ πατρὸς καὶ μαθὼν ἔρχεται πρὸς ἐμέ.

45 estin gegrammenon en tois profetais, Kai esontai pantes didaktoi theou. pas ho akousas para tou patros kai mathon erjetai pros eme.

45 Está escrito en los profetas: Y todos serán enseñados por Dios; todo el que escucha del Padre y aprende viene a mí.


46 οὐχ ὅτι τὸν πατέρα ἑώρακέν τις εἰ μὴ ὁ ὢν παρὰ τοῦ θεοῦ, οὗτος ἑώρακεν τὸν πατέρα.

46 ouj hoti ton patera heoraken tis ei me ho on para tou theou, outos heoraken ton patera.

46 No es que alguien haya visto al Padre, sino aquel que está de parte de Dios; este ha visto al Padre.


47 ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὁ πιστεύων ἔχει ζωὴν αἰώνιον.

47 amen amen lego hymin, ho pisteuon ejei zoen aionion.

47 Amén, amén les digo: El que cree tiene vida eterna.


48 ἐγώ εἰμι ὁ ἄρτος τῆς ζωῆς.

48 ego eimi ho artos tes zoes.

48 Yo soy el pan de la vida.


49 οἱ πατέρες ὑμῶν ἔφαγον ἐν τῇ ἐρήμῳ τὸ μάννα καὶ ἀπέθανον·

49 oi pateres hymon efagon en te eremo to manna kai apethanon.

49 Sus padres comieron en el desierto el maná y murieron.


50 οὗτός ἐστιν ὁ ἄρτος ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβαίνων ἵνα τις ἐξ αὐτοῦ φάγῃ καὶ μὴ ἀποθάνῃ.

50 outos estin ho artos ho ek tou ouranou katabainon hina tis ex autou fage kai me apothane.

50 Este es el pan que desciende del cielo, para que alguien coma de él y no muera.


51 ἐγώ εἰμι ὁ ἄρτος ὁ ζῶν ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς· ἐάν τις φάγῃ ἐκ τούτου τοῦ ἄρτου ζήσει εἰς τὸν αἰῶνα· καὶ ὁ ἄρτος δὲ ὃν ἐγὼ δώσω ἡ σάρξ μού ἐστιν ὑπὲρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς.

51 ego eimi ho artos ho zon ho ek tou ouranou katabas. ean tis fage ek toutou tou artou zesei eis ton aiona. kai ho artos de hon ego doso he sarx mou estin hyper tes tou kosmou zoes.

51 Yo soy el pan el vivo el que descendió del cielo; si alguien coma de este pan, vivirá para la eternidad. Y el pan que yo daré, la carne de mí es, para la vida del mundo.


52 Ἐμάχοντο οὖν πρὸς ἀλλήλους οἱ Ἰουδαῖοι λέγοντες, Πῶς δύναται οὗτος ἡμῖν δοῦναι τὴν σάρκα [αὐτοῦ] φαγεῖν;

52 Emajonto oun pros allelous oi Ioudaioi legontes, Pos dynatai outos hemin dounai ten sarka [autou] fagein;

52 Entonces disputaban entre ellos los judíos diciendo: ¿Cómo puede este darnos a comer la carne de él?


53 εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς, Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ φάγητε τὴν σάρκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου καὶ πίητε αὐτοῦ τὸ αἷμα, οὐκ ἔχετε ζωὴν ἐν ἑαυτοῖς.

53 eipen oun autois ho Iesous, Amen amen lego hymin, ean me fagete ten sarka tou huiou tou anthropou kai piete autou to aima, ouk ejete zoen en heautois.

53 Entonces les dijo Jesús: Amén, amén les digo, si no comen la carne del hijo del hombre y beben la sangre de él, no tienen vida en ustedes.


54 ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἔχει ζωὴν αἰώνιον, κἀγὼ ἀναστήσω αὐτὸν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ·

54 ho trogon mou ten sarka kai pinon mou to aima ejei zoen aionion, kago anasteso auton te esjate hemera.

54 El que come mi carne y bebe mi sangre tiene vida eterna, y yo lo levantaré en el último día.


55 ἡ γὰρ σάρξ μου ἀληθής ἐστιν βρῶσις, καὶ τὸ αἷμά μου ἀληθής ἐστιν πόσις.

55 he gar sarx mou alethes estin brosis, kai to aima mou alethes estin posis.

55 Porque la carne de mí verdadera comida [es], y la sangre de mí verdadera bebida [es].


56 ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἐν ἐμοὶ μένει κἀγὼ ἐν αὐτῷ.

56 ho trogon mou ten sarka kai pinon mou to aima en emoi menei kago en auto.

56 El que come mi carne y bebe mi sangre permanece en mí, y yo en él.


57 καθὼς ἀπέστειλέν με ὁ ζῶν πατὴρ κἀγὼ ζῶ διὰ τὸν πατέρα, καὶ ὁ τρώγων με κἀκεῖνος ζήσει δι’ ἐμέ.

57 kathos apesteilen me ho zon pater kago zo dia ton patera, kai ho trogon me kakeinos zesei di’ eme.

57 Como me envió el viviente Padre, y yo vivo por el Padre, también el que me come, también aquel vivirá por mí.


58 οὗτός ἐστιν ὁ ἄρτος ὁ ἐξ οὐρανοῦ καταβάς, οὐ καθὼς ἔφαγον οἱ πατέρες καὶ ἀπέθανον· ὁ τρώγων τοῦτον τὸν ἄρτον ζήσει εἰς τὸν αἰῶνα.

58 outos estin ho artos ho ex ouranou katabas, ou kathos efagon oi pateres kai apethanon. ho trogon touton ton arton zesei eis ton aiona.

58 Este es el pan que descendió del cielo; no como comieron los padres y murieron. El que come este pan vivirá para siempre.


59 Ταῦτα εἶπεν ἐν συναγωγῇ διδάσκων ἐν Καφαρναούμ.

59 Tauta eipen en synagoge didaskon en Kafarnaoum.

59 Estas cosas dijo enseñando en una sinagoga en Cafarnaúm.


60 Πολλοὶ οὖν ἀκούσαντες ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ εἶπαν, Σκληρός ἐστιν ὁ λόγος οὗτος· τίς δύναται αὐτοῦ ἀκούειν;

60 Polloi oun akousantes ek ton matheton autou eipan, Skleros estin ho logos outos. tis dynatai autou akouein;

60 Muchos entonces, de los discípulos de él, al oír dijeron: Dura es esta palabra; ¿quién puede escucharla?


61 εἰδὼς δὲ ὁ Ἰησοῦς ἐν ἑαυτῷ ὅτι γογγύζουσιν περὶ τούτου οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ εἶπεν αὐτοῖς, Τοῦτο ὑμᾶς σκανδαλίζει;

61 eidos de ho Iesous en heauto hoti goggyzousin peri toutou oi mathetai autou eipen autois, Touto hymas skandalizei;

61 Pero sabiendo Jesús en sí mismo que murmuraban acerca de esto los discípulos de él, les dijo: ¿Esto los escandaliza?


62 ἐὰν οὖν θεωρῆτε τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἀναβαίνοντα ὅπου ἦν τὸ πρότερον;

62 ean oun theorete ton huion tou anthropou anabainonta hopou en to proteron;

62 ¿Pues qué si vieran al hijo del hombre ascendiendo donde estaba antes?


63 τὸ πνεῦμά ἐστιν τὸ ζῳοποιοῦν, ἡ σὰρξ οὐκ ὠφελεῖ οὐδέν· τὰ ῥήματα ἃ ἐγὼ λελάληκα ὑμῖν πνεῦμά ἐστιν καὶ ζωή ἐστιν.

63 to pneuma estin to zoopoioun, he sarx ouk ofelei ouden. ta remata ha ego lelaleka hymin pneuma estin kai zoe estin.

63 El espíritu es el vivificante, la carne no aprovecha nada; las palabras que yo he hablado a ustedes espíritu son y vida son.


64 ἀλλ’ εἰσὶν ἐξ ὑμῶν τινες οἳ οὐ πιστεύουσιν. ᾔδει γὰρ ἐξ ἀρχῆς ὁ Ἰησοῦς τίνες εἰσὶν οἱ μὴ πιστεύοντες καὶ τίς ἐστιν ὁ παραδώσων αὐτόν.

64 all’ eisin ex hymon tines oi ou pisteuousin. edei gar ex arjes ho Iesous tines eisin oi me pisteuontes kai tis estin ho paradoson auton.

64 Pero son de entre ustedes algunos que no creen. Porque sabía desde el principio Jesús quiénes son los que no creen y quién es el que lo entregará.


65 καὶ ἔλεγεν, Διὰ τοῦτο εἴρηκα ὑμῖν ὅτι οὐδεὶς δύναται ἐλθεῖν πρός με ἐὰν μὴ ᾖ δεδομένον αὐτῷ ἐκ τοῦ πατρός.

65 kai elegen, Dia touto eireka hymin hoti oudeis dynatai elthein pros me ean me e dedomenon auto ek tou patros.

65 Y decía: Por esto les he dicho que nadie puede venir a mí si no le es dado por el Padre.


66 Ἐκ τούτου πολλοὶ [ἐκ] τῶν μαθητῶν αὐτοῦ ἀπῆλθον εἰς τὰ ὀπίσω καὶ οὐκέτι μετ’ αὐτοῦ περιεπάτουν.

66 Ek toutou polloi [ek] ton matheton autou apelthon eis ta opiso kai ouketi met’ autou periepatoun.

66 Desde entonces muchos de los discípulos suyos se fueron atrás y ya no andaban con él.


67 εἶπεν οὖν ὁ Ἰησοῦς τοῖς δώδεκα, Μὴ καὶ ὑμεῖς θέλετε ὑπάγειν;

67 eipen oun ho Iesous tois dodeka, Me kai hymeis thelete hypagein;

67 Dijo entonces Jesús a los doce: ¿Acaso también ustedes quieren irse?


68 ἀπεκρίθη αὐτῷ Σίμων Πέτρος, Κύριε, πρὸς τίνα ἀπελευσόμεθα; ῥήματα ζωῆς αἰωνίου ἔχεις,

68 apekrithe auto Simon Petros, Kyrie, pros tina apeleusometha; remata zoes aioniou ejeis,

68 Respondió a él Simón Pedro: Señor, ¿a quién iremos? Palabras de vida eterna tienes,


69 καὶ ἡμεῖς πεπιστεύκαμεν καὶ ἐγνώκαμεν ὅτι σὺ εἶ ὁ ἅγιος τοῦ θεοῦ.

69 kai hemeis pepisteukamen kai egnokamen hoti sy ei ho hagios tou theou.

69 y nosotros hemos creído y hemos conocido que tú eres el santo de Dios.


70 ἀπεκρίθη αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς, Οὐκ ἐγὼ ὑμᾶς τοὺς δώδεκα ἐξελεξάμην, καὶ ἐξ ὑμῶν εἷς διάβολός ἐστιν;

70 apekrithe autois ho Iesous, Ouk ego hymas tous dodeka exelexamen, kai ex hymon eis diabolos estin;

70 Respondió a ellos Jesús: ¿No he seleccionao yo a ustedes, los doce, y uno de ustedes diablo es?


71 ἔλεγεν δὲ τὸν Ἰούδαν Σίμωνος Ἰσκαριώτου· οὗτος γὰρ ἔμελλεν παραδιδόναι αὐτόν, εἷς ἐκ τῶν δώδεκα.

71 elegen de ton Ioudan Simonos Iskariotou. outos gar emellen paradidonai auton, eis ek ton dodeka.

71 Decía, pues, de Judas [hijo] de Simón, Iscariote, porque este estaba por entregarlo, uno de los doce.


En Juan 6:62, el verbo ἀναβαίνω (anabaino), compuesto por la preposición ἀνά (ana), que puede significar «sobre», «encima», «de nuevo» o «en respuesta a», y el verbo βαίνω (baino), que significa «caminar» o «dar un paso», tiene el sentido literal de «subir» o «ascender».

En contextos más amplios, implica acciones como subirse a algo (una plataforma, un caballo, una embarcación), o bien, trasladarse hacia un lugar superior, ya sea física, simbólica o jerárquicamente.

Este verbo también puede expresar la conclusión de un conjunto de eventos (Hechos 21:31), la entrada de pensamientos en el corazón (Hechos 7:23; 1 Corintios 2:9), o el progreso en conocimiento, lo que sugiere una «ascensión» hacia una comprensión más elevada.

En el Nuevo Testamento, este verbo se utiliza tanto de forma literal como figurada. De manera literal, describe el acto de subir hacia un lugar geográfico de mayor altura o prestigio, como en las referencias frecuentes a «subir a Jerusalén» (Lucas 2:42; Juan 5:1).

En el marco del Nuevo Testamento, ἀναβαίνω aparece 80 veces, con aplicaciones tanto narrativas como simbólicas. También da origen a otros términos derivados que amplían su semántica, como ἀνάβασις (anabasis), que denota un «ascenso» o «progreso», y otros compuestos que refuerzan su uso tanto en contextos físicos como espirituales.


Publicado

en

por

Etiquetas: