1 Καὶ τῇ ἡμέρᾳ τῇ τρίτῃ γάμος ἐγένετο ἐν Κανὰ τῆς Γαλιλαίας, καὶ ἦν ἡ μήτηρ τοῦ Ἰησοῦ ἐκεῖ·
1 Kai te hemera te trite gamos egeneto en Kana tes Galilaias, kai en he meter tou Iesou ekei.
1 Y en el día el tercero hubo [una] boda en Caná de Galilea, y estaba la madre de Jesús allí.
2 ἐκλήθη δὲ καὶ ὁ Ἰησοῦς καὶ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ εἰς τὸν γάμον.
2 eklethe de kai ho Iesous kai oi mathetai autou eis ton gamon.
2 Fue invitado también Jesús y los discípulos de él a la boda.
3 καὶ ὑστερήσαντος οἴνου λέγει ἡ μήτηρ τοῦ Ἰησοῦ πρὸς αὐτόν, Οἶνον οὐκ ἔχουσιν.
3 kai hysteresantos oinou legei he meter tou Iesou pros auton, Oinon ouk ejousin.
3 Y faltando vino, dice la madre de Jesús hacia él: Vino no tienen.
4 [καὶ] λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς, Τί ἐμοὶ καὶ σοί, γύναι; οὔπω ἥκει ἡ ὥρα μου.
4 [kai] legei aute ho Iesous, Ti emoi kai soi, gynai; oupo hekei he hora mou.
4 [Y] dice a ella Jesús: ¿Qué a mí y a ti, mujer? Aún no ha llegado la hora de mí.
5 λέγει ἡ μήτηρ αὐτοῦ τοῖς διακόνοις, Ὅ τι ἂν λέγῃ ὑμῖν ποιήσατε.
5 legei he meter autou tois diakonois, HO ti an lege hymin poiesate.
5 Dice la madre de él a los servidores: Lo que lo que [sea que] diga a ustedes, hagan.
6 ἦσαν δὲ ἐκεῖ λίθιναι ὑδρίαι ἓξ κατὰ τὸν καθαρισμὸν τῶν Ἰουδαίων κείμεναι, χωροῦσαι ἀνὰ μετρητὰς δύο ἢ τρεῖς.
6 esan de ekei lithinai hydriai hex kata ton katharismon ton Ioudaion keimenai, jorousai ana metretas dyo e treis.
6 Estaban pues allí tinajas de piedra seis, según la purificación de los judíos colocadas, conteniendo cada una medidas dos o tres.
7 λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς, Γεμίσατε τὰς ὑδρίας ὕδατος. καὶ ἐγέμισαν αὐτὰς ἕως ἄνω.
7 legei autois ho Iesous, Gemisate tas hydrias hydatos. kai egemisan autas heos ano.
7 Dice a ellos Jesús: Llenen las tinajas de agua. Y las llenaron hasta arriba.
8 καὶ λέγει αὐτοῖς, Ἀντλήσατε νῦν καὶ φέρετε τῷ ἀρχιτρικλίνῳ· οἱ δὲ ἤνεγκαν.
8 kai legei autois, Antlesate nyn kai ferete to arjitriklino. oi de enegkan.
8 Y dice a ellos: Saquen ahora y lleven al maestro de ceremonias. Ellos pues llevaron.
9 ὡς δὲ ἐγεύσατο ὁ ἀρχιτρίκλινος τὸ ὕδωρ οἶνον γεγενημένον, καὶ οὐκ ᾔδει πόθεν ἐστίν, οἱ δὲ διάκονοι ᾔδεισαν οἱ ἠντληκότες τὸ ὕδωρ, φωνεῖ τὸν νυμφίον ὁ ἀρχιτρίκλινος
9 hos de egeusato ho arjitriklinos to hydor oinon gegenemenon, kai ouk edei pothen estin, oi de diakonoi edeisan oi entlekotes to hydor, fonei ton nymfion ho arjitriklinos
9 Y cuando probó el maestro de ceremonias el agua convertida en vino, y no sabía de dónde era, pero los servidores que habían sacado el agua sabían, llama al novio el maestro de ceremonias
10 καὶ λέγει αὐτῷ, Πᾶς ἄνθρωπος πρῶτον τὸν καλὸν οἶνον τίθησιν, καὶ ὅταν μεθυσθῶσιν τὸν ἐλάσσω· σὺ τετήρηκας τὸν καλὸν οἶνον ἕως ἄρτι.
10 kai legei auto, Pas anthropos proton ton kalon oinon tithesin, kai hotan methysthosin ton elasso. sy teterekas ton kalon oinon heos arti.
10 y dice a él: Todo hombre primero el vino bueno pone, y cuando se embriagan, el inferior; tú has guardado el vino bueno hasta ahora.
11 Ταύτην ἐποίησεν ἀρχὴν τῶν σημείων ὁ Ἰησοῦς ἐν Κανὰ τῆς Γαλιλαίας καὶ ἐφανέρωσεν τὴν δόξαν αὐτοῦ, καὶ ἐπίστευσαν εἰς αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ.
11 Tauten epoiesen arjen ton semeion ho Iesous en Kana tes Galilaias kai efanerosen ten doxan autou, kai episteusan eis auton oi mathetai autou.
11 Esta acción [fue] el comienzo de las señales [de] Jesús en Caná de Galilea y manifestó la gloria de él, y creyeron en él los discípulos de él.
12 Μετὰ τοῦτο κατέβη εἰς Καφαρναοὺμ αὐτὸς καὶ ἡ μήτηρ αὐτοῦ καὶ οἱ ἀδελφοὶ [αὐτοῦ] καὶ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ, καὶ ἐκεῖ ἔμειναν οὐ πολλὰς ἡμέρας.
12 Meta touto katebe eis Kafarnaoum autos kai he meter autou kai oi adelfoi [autou] kai oi mathetai autou, kai ekei emeinan ou pollas hemeras.
12 Después de esto bajó a Capernaúm él y la madre de él y los hermanos [de él] y los discípulos de él, y allí permanecieron no muchos días.
13 Καὶ ἐγγὺς ἦν τὸ πάσχα τῶν Ἰουδαίων, καὶ ἀνέβη εἰς Ἱεροσόλυμα ὁ Ἰησοῦς.
13 Kai eggys en to pasja ton Ioudaion, kai anebe eis HIerosolyma ho Iesous.
13 Y estaba cerca la Pascua de los judíos, y subió a Jerusalén Jesús.
14 καὶ εὗρεν ἐν τῷ ἱερῷ τοὺς πωλοῦντας βόας καὶ πρόβατα καὶ περιστερὰς καὶ τοὺς κερματιστὰς καθημένους,
14 kai euren en to hiero tous polountas boas kai probata kai peristeras kai tous kermatistas kathemenous,
14 Y encontró en la explanada del templo a los que vendían bueyes y ovejas y palomas, y a los cambistas sentados.
15 καὶ ποιήσας φραγέλλιον ἐκ σχοινίων πάντας ἐξέβαλεν ἐκ τοῦ ἱεροῦ, τά τε πρόβατα καὶ τοὺς βόας, καὶ τῶν κολλυβιστῶν ἐξέχεεν τὸ κέρμα καὶ τὰς τραπέζας ἀνέτρεψεν,
15 kai poiesas fragellion ek sjoinion pantas exebalen ek tou hierou, ta te probata kai tous boas, kai ton kollybiston exejeen to kerma kai tas trapezas anetrepsen,
15 Y habiendo hecho un látigo de cuerdas, a todos los echó fuera de la explanada del templo, también las ovejas y los bueyes, y de los cambistas derramó el dinero y las mesas volcó.
16 καὶ τοῖς τὰς περιστερὰς πωλοῦσιν εἶπεν, Ἄρατε ταῦτα ἐντεῦθεν, μὴ ποιεῖτε τὸν οἶκον τοῦ πατρός μου οἶκον ἐμπορίου.
16 kai tois tas peristeras polousin eipen, Arate tauta enteuthen, me poieite ton oikon tou patros mou oikon emporiou.
16 Y a los que vendían las palomas dijo: Quiten estas cosas de aquí; no hagan la casa de mi Padre casa de comercio.
17 Ἐμνήσθησαν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ὅτι γεγραμμένον ἐστίν, Ὁ ζῆλος τοῦ οἴκου σου καταφάγεταί με.
17 Emnesthesan oi mathetai autou hoti gegrammenon estin, HO zelos tou oikou sou katafagetai me.
17 Se acordaron los discípulos de él que está escrito: El celo de la casa de ti me consumirá.
18 ἀπεκρίθησαν οὖν οἱ Ἰουδαῖοι καὶ εἶπαν αὐτῷ, Τί σημεῖον δεικνύεις ἡμῖν, ὅτι ταῦτα ποιεῖς;
18 apekrithesan oun oi Ioudaioi kai eipan auto, Ti semeion deiknyeis hemin, hoti tauta poieis;
18 Entonces respondieron los judíos y dijeron a él: ¿Qué señal muestras a nosotros, que estas cosas haces?
19 ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτοῖς, Λύσατε τὸν ναὸν τοῦτον καὶ ἐν τρισὶν ἡμέραις ἐγερῶ αὐτόν.
19 apekrithe Iesous kai eipen autois, Lysate ton naon touton kai en trisin hemerais egero auton.
19 Respondió Jesús y dijo a ellos: Desmonten este santuario y en tres días lo levantaré.
20 εἶπαν οὖν οἱ Ἰουδαῖοι, Τεσσεράκοντα καὶ ἓξ ἔτεσιν οἰκοδομήθη ὁ ναὸς οὗτος, καὶ σὺ ἐν τρισὶν ἡμέραις ἐγερεῖς αὐτόν;
20 eipan oun oi Ioudaioi, Tesserakonta kai hex etesin oikodomethe ho naos outos, kai sy en trisin hemerais egereis auton;
20 Entonces dijeron los judíos: Cuarenta y seis años fue construido este santuario, ¿y tú en tres días lo levantarás?
21 ἐκεῖνος δὲ ἔλεγεν περὶ τοῦ ναοῦ τοῦ σώματος αὐτοῦ.
21 ekeinos de elegen peri tou naou tou somatos autou.
21 Pero aquel hablaba acerca del santuario del cuerpo de él.
22 ὅτε οὖν ἠγέρθη ἐκ νεκρῶν, ἐμνήσθησαν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ὅτι τοῦτο ἔλεγεν, καὶ ἐπίστευσαν τῇ γραφῇ καὶ τῷ λόγῳ ὃν εἶπεν ὁ Ἰησοῦς.
22 hote oun egerthe ek nekron, emnesthesan oi mathetai autou hoti touto elegen, kai episteusan te grafe kai to logo hon eipen ho Iesous.
22 Cuando pues fue levantado de entre los muertos, se acordaron los discípulos de él que esto decía, y creyeron en la Escritura y en la palabra que dijo Jesús.
23 Ὡς δὲ ἦν ἐν τοῖς Ἱεροσολύμοις ἐν τῷ πάσχα ἐν τῇ ἑορτῇ, πολλοὶ ἐπίστευσαν εἰς τὸ ὄνομα αὐτοῦ, θεωροῦντες αὐτοῦ τὰ σημεῖα ἃ ἐποίει·
23 HOs de en en tois HIerosolymois en to pasja en te heorte, polloi episteusan eis to onoma autou, theorountes autou ta semeia ha epoiei.
23 Y mientras estaba en Jerusalén en la Pascua, durante la fiesta, muchos creyeron en el nombre de él, viendo las señales que hacía.
24 αὐτὸς δὲ Ἰησοῦς οὐκ ἐπίστευεν αὐτὸν αὐτοῖς διὰ τὸ αὐτὸν γινώσκειν πάντας,
24 autos de Iesous ouk episteuen auton autois dia to auton ginoskein pantas,
24 Pero Jesús mismo no confiaba en ellos, porque él conocía a todos,
25 καὶ ὅτι οὐ χρείαν εἶχεν ἵνα τις μαρτυρήσῃ περὶ τοῦ ἀνθρώπου· αὐτὸς γὰρ ἐγίνωσκεν τί ἦν ἐν τῷ ἀνθρώπῳ.
25 kai hoti ou jreian eijen hina tis martyrese peri tou anthropou. autos gar eginosken ti en en to anthropo.
25 y porque no tenía necesidad de que alguien testificara acerca del hombre; pues él sabía lo que había en el hombre.
En Juan 2:6, la mención de las tinajas de piedra asociadas con los ritos de purificación encuentra fundamento en la halajá, que establece la particularidad del material de piedra en términos de pureza ritual.
Según la tradición judía, los utensilios de piedra poseen una característica única: son incapaces de impurificarse. Este principio se deduce de las discusiones en la Mishná y el Talmud, donde se explica que la piedra, al ser un material no susceptible a la impureza ritual (tumá), se utiliza para fines donde se requiere pureza estricta, como el almacenamiento de agua para inmersiones.
El tratado talmúdico de Beitzá 18b ilustra este principio al mencionar la práctica de colocar agua ritualmente impura en contacto con agua pura dentro de un recipiente de piedra: «וְשָׁוִין שֶׁמַּשִּׁיקִין אֶת הַמַּיִם בִּכְלִי אֶבֶן וְכוּ׳» (veshavin shemashikin et hamaim bikeli even, veju).
Este pasaje señala que tanto Beit Shammai como Beit Hillel coinciden en que esta transferencia de pureza es válida si se realiza en un recipiente de piedra, pues dicho material no transmite ni contrae impureza.
Sin embargo, se especifica que no se permite «טְבִילָה» (tevilá, inmersión) del recipiente mismo sobre sus propias aguas en un día festivo, como aclaró Shmuel: «אֵין מַטְבִּילִין אֶת הַכְּלִי עַל גַּב מֵימָיו לְטַהֲרוֹ בְּיוֹם טוֹב» (ein matbilin et hakli al gav meimav letaharo beiom tov). Esto indica que el recipiente de piedra se mantiene en un estado de neutralidad ritual, lo que lo convierte en una herramienta adecuada para actos de purificación sin riesgo de contaminación.